Co do straszności, czerpałem tu z pierwowzoru Braci Grimm ;) Te były znacznie straszniejsze, ale jak najbardziej się zgadam i postaram się to złagodzić. Wyrazy trudniejsze wytłumaczę obszerniej, co do skomplikowania, to jednak twierdzę, że dziecko szybciej zaśnie niż się zbyt mocno zaangażuje ;) W dobie przebodźcowania od smatfonów i bajek animowanych, bajka czytana, choćby jak zawiła – dziecko wyciszy i “ulula”.

Dzięki za uwagi, skoryguję co trzeba i niech służy :)

Ave, ave!

Zgadzam się, że migawek jest dużo – pisałem ten tekst kiedyś jako wyzwanie 1000 wyrazów, a chciałem jak najwięcej “mięsiwa predykcyjnego” zawrzeć. Stąd zapewne ta dezorientacja. 

Tekst to dopiero preludium do dalszej historii – trafne spostrzeżenie, a kolejne części będę sukcesywnie podrzucał.

Pozdrawiam serdecznie

Dzięki! 

Tak jak pisałem tekst jest zaledwie skrawkiem 233-stronnicowej powieści, więc nie dziwię się, że nie zbudował więzi z bohaterami ;) Ale fakt – mogłem trochę ten kontekst zarysować. Co do plastyczności i oddania emocji mocniej – będę nad tym pracował :)

Jestem ciekawy jak inni Czytelnicy, bo zarówno Redakcja, jak i Betareaderzy (szczególnie Kobiety) zalecili mi ten fragment usunąć, że zbyt odrzuca i działa na wyobraźnię. Tak też zrobiłem, ale jak widać rzecz gustu i to, co dla niektórych jest przesadą, innych wprawia o ziewnięcie :D 

Pozdrawiam serdecznie i również życzę powodzenia!

Zróbcie coś dobrego dla swych Pociech (kto ma) i przeczytajcie im Bajkę na dobranoc :) 

A ja odgrzebuję i sprzątam dalej szufladę pełną dawnych treści!

Fragment pochodzi z mojej książki Psychopatia, został usunięty w procesie redakcji, a postanowiwszy, żeby się nie zmarnował serwuję go Wam. W tejże rażącej umysł postaci, lepiej nie czytać przed spaniem! Wiem, co mówię, byli już tacy śmiałkowie ;)

Poprawione według zaleceń :)

Nie wiem jak mogłem anachronicznego zamiast archaicznego tam wstawić. Co do czasowników i niektórych gaf – na swoje usprawiedliwienie napiszę jedynie, że przerabiałem części opowiadania pisanego w czasie przeszłym, obecnie zamieniłem na teraźniejszy i stąd bełkotał i mamrotał mi się odruchowo (niepoprawnie) pojawiło jako bełkota/mamrota. 

Pozdrawiam serdecznie

1. “To zaledwie opis dwóch sytuacji – najpierw w szpitalu, a potem na śmieciarce, ale nie bardzo wiem, o co tu chodzi. Ten tekst o nie jest opowiadanie, a zaledwie drobna cząstka czegoś większego, więc bądź uprzejmy zmienić oznaczenie na FRAGMENT.”

    

   To prawda, jest to fragment większej całości.

    

2.  – Zrobili to, ale to na nic… – mamrota nerwowo. → – Zrobili to, ale to na nic… – mamrocze nerwowo.

    

   Cenna uwaga

    

    

3.  ”Gdzie on jest? GDZIEŻ ON DO CHOLERY JEST?! – Pięćdziesięciolatek daje upust złości na całe gardło. → Umiał krzyczeć wielkimi literami??? A może wystarczy: Gdzie on jest? Gdzież on, do cholery, jest!!!? – Pięćdziesięciolatek daje upust złości na całe gardło.”

    

   Można zapis krzyku zrobić dużymi literami (jest to poprawne), ale wizualnie przyznaję, że lepszy ten polecony  – zmieniam.

    

    

4.  “– Pani Martyno, proszę się nie odzywać! – Przerywa, ledwo powstrzymując się przed użyciem obraźliwego epitetu. → Doktor wypowiada tę kwestię, więc didaskalia małą literą.”

    

   Cenna uwaga i fajna podstrona, miałem problem z niektórymi czasownikami czy zaliczyć je do didaskaliów czy nie. Fajnie to jest zebrane.

    

5. …potrafi odebrać i zaraportować blisko 95% zgłoszeń. → …potrafi odebrać i zaraportować blisko dziewięćdziesiąt pięć procent zgłoszeń.

   Liczebniki zapisujemy słownie; nie używamy symboli.

    

   Z reguły tak robię, przeoczenie, dzięki!

6. Z resztą podpunktów się zgadzam, jestem wdzięczny za redakcję, znów czegoś nowego się dowiedziałem :)

Czytało mi się nieźle, ale nie udało mi się zrozumieć, o co w opowiadaniu chodziło.

Tutaj dodam tylko, że będzie kilkunastoczęściowa kontynuacja. Pierwsze 4 części opowiadania, które napisałem – były tworzone w 2020 – jako dywagacje nad Katowicami 2030. Jak możemy zauważyć kilka z tych predykcji ostatnio się sprawdziło… Pozostałe części, które upublicznię, to już twór aktualny (roku 2025). Pozdrawiam i jestem ciekawy dalszych opinii, niebawem wrzucę Przebudzony II.

@Ambush 

1. Powtórzenie tytułu usunięte
2. “

   To na nic, stwierdza niemo.

   Należałoby to zapisać adekwatnie do formy.

   Jeśli to myśli to jako myśli, na przykład tak:

   To na nic – stwierdza niemo.

   A jeśli to dialog, albo inaczej wypowiedź, to tak:

   – To na nic – stwierdza niemo. 

    

   [można też tak zapisać myśl i oba sposoby są poprawne, w szczególności w tekście ciągłym, ale że tutaj jest od nowego akapitu – wizualnie może być faktycznie lepiej oddzielić półpauzą – podmieniłem]

3. – Że co?! Cholera, co się ze mną dzieje?! – Odzyskuje zupełnie świadomość. – Co to za koszmar?

   Mówi to, czy myśli?

    

   [jeżeli zaczynamy wypowiedź od półpauzy od nowego akapitu to zawsze jest to wypowiedź zwerbalizowana (mówi), nie ma potrzeby po kolejnej półpauzie dodawać informacji: powiedział, oznajmił, etc. Wtedy tekst będzie “dojrzalszy”, gdy nie za każdym razem tego użyjemy, (mniej licealny)]

4. Uświadamia sobie, że przez cały ten czas toczy się jakaś debata.

   Gdzie ta debata?

    

   [w dalszym tekście wyjaśnione, że mu się to wydawało, że debata dobiegała z telewizora, a nie sali obok]

5. Para anorektycznie wychudzonych rąk leży bezwładnie na jej wierzchu. Spod napiętej skóry widać ciemne żyły przypominające splot kabli.

   Wywaliłabym jej. Raczej nie widać spod skóry, tylko pod skórą.

    

   [jak najbardziej zgoda, tutaj “jej” może mylić czytelnika]

6. Cóż to za tandetna sztuka?!

   To raczej myśli, powinny być tak zapisane.

    

   [Podobnie jak uprzednio, w zbitym tekście lepiej zastosować ciągiem, czytelnik intuicyjnie się domyśli, jest to poprawny zapis, a nie spowalnia tempa. Choć często toczą się spory o ten sposób zapisu i rozumiem uwagę. Sam nie raz nad tym się zastanawiam]

7. Spacja naprawiona :) 

    

   Dziękuję za redakcję i przeczytanie opowiadania, pozdrawiam serdecznie