Zeppelin, właśnie dodałem początek powieści na tą stronę. I dzięki za ciepłe słowa.

Zeppelin yh, jakby to powiedzieć. Rozdziały, które tutaj opublikowałem są tymi “nowszymi”, a początek napisany 1,5 roku temu jest dopiero poprawiany, ale jeśli chcesz czytać od początku to zapraszam, tylko podkreślam, że pierwsze rozdziały będą dopiero poprawiane na wzór tego tutaj. https://www.wattpad.com/story/347566199-wrona-z-madenfal

Bruce, raz jeszcze dziękuję za porady i miłe słowa, już zabieram się za poprawki.

Dziękuje za uwagi, zaraz się za nie zabieram. Migar jest jedną z głównych postaci i jest najemnikiem. Więc “Najemnik” odnosi się do niego. Jeśli gdzieś jest z małej litery to przeoczyłem coś. Jeśli gdzieś jest pogrubienie to przypadkowo jakoś zaznaczyłem.

To niektóre z poprawek: A woły, jak to woły, pozostawały nieugięte i uporne. Drogi, a zwłaszcza bezdroża, stanowiły trudną przeszkodę, toteż ich kopyta grzęzły w miękkim mule.

Część miasta, gdzie się znajdował, przypominała ogromną osadę założoną na wilgotnym, błotnistym wybrzeżu. To Hasan wskazywał pola i winnice odpowiedzialne za dostarczanie towarów na książęce stoły.

Mam nadzieję, że po takich poprawkach będzie lepiej. I jeszcze raz dzięki za pomoc!

Cześć bruce, jestem blisko ukończenia powieści, a wtedy zacznę wymazywać nadmiar tych powielających się wyrazów i ogólnie poprawiać całość. Dzięki za porady.

dzięki za komentarz beeeecki, wezmę to do serca i będę poprawiał jak tylko się da.

dziękuje jeszcze raz za następne wskazówki! niedługo zabiorę się za poprawki

Ah! Nazwa rozdziału nawiązuje do skrawka pergaminu, który odnaleźli. W chatce, w której się znaleźli, były ślady po kanibalach, a na papierze pisało “Dzieci Stormura”. Według mnie to miało sugerować jakiś kult, jakąś grupę chorych ludzi. No, ale być może źle to zrobiłem.

dzięki Bruce! Już się biorę za poprawki, mimo kilku komentarzy bardzo dużo mi to pomaga

Dzięki marzan! Poprawię kilka rzeczy dzięki twoim uwagom. To akurat jeden z mroczniejszych rozdziałów, są też inne, w których jest łagodność i humor. Bestia jest wielka i ociężała, ale i takiego wiedźmina może czasem trafić  Dużo jest mroku, być może za dużo Martina się naczytałem 

Sowy, wrony, więzień na koniu wszystko to odnosi się do poprzednich rozdziałów, ale ten dodałem tutaj jako pierwszy, ponieważ to ulubiony rozdział mamy i chciałem zobaczyć więcej reakcji, opinii, ale chyba źle zrobiłem.

Dziękuję za uwagi. Ogólnie to jest rozdział nr 17, więc wiadomo kilka rzeczy takich jak jego zdolności są wytłumaczone dużo wcześniej.

Jestem tu nowy, założyłem konto 30minut temu, więc za wszelkie błędy przepraszam.