Jestem z Miasta Snów, ZAKARIONU...

W moich snach znalazłem trochę piękna, którego na darmo szukałem w życiu, i wędrowałem przez stare ogrody i zaczarowane lasy...

Może lepiej przebywać w niekończącym się śnie, niż żyć w prawdziwym koszmarze.

Noc i jej mrok rozpostarły nade mną od kolebki opiekuńcze swe skrzydła.

Czas ucieka a my nie żyjemy, tylko jesteśmy i błądzimy między snem a jawą...

I TAK WSZYSCY UMRZEMY!! :-)

komentarze: 0, w dziale opowiadań: 0, opowiadania: 0