Przyszedłem tu do was żeby dostać kopa w dupę i wreszcie zmotywować się do ogarnięcia tych wszystkich świstków papieru które zapisywałem przez lata.

Opisywanie siebie jest rzeczą niezmiernie trudną, wręcz abstrakcyjną. Jak bowiem powiedzieć o sobie coś dobrego, by ktoś nie uznał tych słów za przechwałki? Znowu nieustanne umniejszanie sobie swego własnego ja, może zostać odebrane jako uległość w stosunku do reszty świata. Tak więc jedyne, co mogę rzec, co wiem na pewno, o sobie, to tylko moje życie prywatne. Szczęśliwy mąż, wokalista, grafik, kucharz, miłośnik historii.

Szukam powołania. Może moim powołaniem jest pisanie? Pomożecie znaleźć mi odpowiedź?

Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie – po prostu nie lubię pisać o sobie, wolę o innych :)