Wiem, że wyda się to dziwne, ale piszę książkę.

eh....

“(...) A kiedy już przyjdzie igrać z ogniem, wysuń ostrze swe na skraju dłoni, aż  brzytwa zalśni tarczą słońca, zsyłając boską siłę ku mrocznej pożodze. Pożoga zaś zadrwi z miecza dobytego, i rzuci w chwale swej zaślepionej, by jeno runąć w otchłań zapomnienia, by łba swego nie unieść zza głębin ciemności.”