Czy jesteśmy cyborgami?

Gdyby się zastanowić to pewnie słuszne, choć patrząc na nasze życie nie jest to kompletne wariactwo. W toku naszego panowania na Ziemi poznaliśmy wiele substancji i odkryliśmy ich wpływ na nasz organizm.

Dziś dzięki odpowiedniej diecie możemy spowolnić procesy starzenia, poprawić pamięć i zapobiec wielu chorobom. Jedną z dziedzin, na którą technologia wywarła, być może największy wpływ jest sport. Mamy dostęp do coraz doskonalszych materiałów, z których wykonany jest sprzęt. Bariery wydawałoby się nie do pokonania są z użyciem sprzętu, odpowiedniej diety i programu treningowego są z roku na rok przeskakiwane. Problemem stał się doping. Naukowcy wymyślają coraz lepsze specyfiki mogące zwiększyć wydajność sportowców. Coraz częściej dochodzi do skandali na zawodach, a w związku z nimi rośnie liczba kontroli i lista „substancji zakazanych”

Widać więc, że nasze życie stanowi mgliste odbicie tego, co opisują twórcy SF. Problemem jest pytanie czy wizja człowieka – cyborga dotyczy jedynie takich dziedzin ja medycyna, sport, czy wojsko. Otóż twierdzę, że nie.

Istnieje druga wizja, która jest o wiele bliższa nam wszystkim. Człowieka XXI wieku charakteryzuje ogromna szybkość i łatwość przepływu informacji. Wraz z pojawieniem się Internetu krążą one po świecie w iście zwariowanym tempie. Wszyscy wiemy, że Internet to nie tylko informacje. Mamy internetowe konta, sklepy, serwisy randkowe, załatwiamy tam sprawy urzędowe i korzystamy z szerokiego asortymentu rozrywek. I tak staliśmy się cyborgami, bo poza światem rzeczywistym spędzamy sporą ilość czasu w tzw. „Cyberświecie”.

Wyraźnie pokazuje to Second Life, mamy swojego awatara i kierujemy jego losami. Jesteśmy cyborgami, bo przenosimy swój umysł w odległe miejsca i inne światy. Jeśli tak przedstawimy sprawę to nasze ciało nie jest niczym więcej, tylko kotwicą, dzięki której pozostajemy w świecie rzeczywistym. Niektórzy z nas poświęcają na rozmowę parę godzin, podczas gdy za pomocą np. gadu – gadu porozumiewają się przez długie godziny. Rozmiar wpływu Cyberświata na ten realny jest bardzo duży. Czasem dochodzi do paradoksalnego stwierdzenia, że jeśli nie ma cię w cyberprzestrzeni, nie można cię zgoglować, to nie istniejesz także w świecie realnym.

Wszystkie wynalazki człowieka przyczyniają się do zmian w jego życiu.

Jednak o żadnym z ludzkich dzieł nie możemy definitywnie powiedzieć zły, czy dobry. Jaki więc jest charakter postępu technologicznego? Ja nazwałbym go Golemem.

Stara żydowska legenda mówi o rabinie, który ulepił z gliny człowieka i ożywił wkładając mu w usta karteczkę z hebrajskim słowem „życie”.

Od tamtej pory Golem służył rabinowi. Istnieje wiele wersji tej legendy. Jedne kończą się buntem dzieła i śmiercią twórcy, inne mówią o złym zrozumieniu polecenia przez Golema i konieczności „wyłączenia go”(z użyciem odpowiedniej karteczki) przez rabina.

Zarówno postęp technologiczny jak i Golem nie jest ani dobry, ani zły. Oba te twory wykonują nasze polecenia, może się to skończyć katastrofą, lub wielkim dobrodziejstwem. I choć bliżej im do słonia w składzie porcelany, niż kompetentnego asystenta, to i tak je kochamy.

Pozostaje wrócić nam do głównego pytania, o to czy jesteśmy cyborgami.

W pewnym sensie tak. Nasz umysł zawiera w sobie nieustanną potrzebą wynajdywania i udoskonalania wielu rzeczy.

Niczym pradawni alchemicy wypowiadamy słowa : „Ciekawe co się stanie jak połączę to coś z tamtym czymś?”.

Każdy człowiek jest „mentalnym cyborgiem” – hybrydą złożoną z wielu idei, marzeń, pragnień i uczuć. Właśnie taka idea pobrzmiewa w wielu utworach SF.