komentarze: 1, w dziale opowiadań: 1, opowiadania: 1

Dziękuję wszystkim za tak pozytywne opinie, ale również za konstruktywną krytykę!

Literówki i wskazane błędy poprawię, bardzo dziękuję za wyłapanie szczegółów, które mi umknęły.

Marszawo – co do Twoich pytań dotyczących metafor:

Jak brzmi ciepłe popołudnie? – Dla każdego pewnie trochę inaczej, ale wyobraź sobie lato, 35 stopni, wieś, totalny spokój. To cisza, która nie jest cicha. Głos, który przywodzi na myśl coś znajomego, bezpiecznego i zarazem ulotnego.

Ciche oczy? – To takie oczy osoby, która już bardzo dużo widziała, wie jeszcze więcej, ale nie odzywa się, bo czasem słowa tracą sens. Oczy, które mają w sobie historię. W końcu mówi się, że są zwierciadłem duszy. Ja chyba po prostu mam duszę poety i stąd takie sformułowania. ????

A, i jeszcze kwestia „przycisku”! Już wyjaśniam:

Wyobraź sobie duży, czerwony guzik, który po wciśnięciu coś konkretnego uruchamia lub zatrzymuje. Kiedy go wciskasz, nie robisz tego siłą, ale intencją – świadomie i celowo. Ten dotyk właśnie taki był: delikatny, niemal niezauważalny fizycznie, ale mocny swoją intencją, tak jak naciśnięcie przycisku, który unieruchamia lub zmienia rzeczywistość wokół.

Mam nadzieję, że teraz to porównanie stanie się bardziej przejrzyste! Dzięki za zwrócenie na to uwagi 

Regulatorzy – słusznie zauważyłaś, że nie wszystko jest tu jasne. To celowy zabieg. To opowiadanie to fragment większej całości. Nie musisz znać wszystkich odpowiedzi, ważne, że te pytania powstają. Bohaterowie BOR to część uniwersum, które przeplata się w wielu tekstach. Możesz spróbować dopowiedzieć sobie własne rozwiązanie albo po prostu poczuć to „limbo”, stan niepewności, który czasem jest lepszy niż jednoznaczna odpowiedź. ????

Raz jeszcze dzięki wszystkim za feedback, doceniam każdą uwagę!

Pozdrawiam serdecznie!

P.s – poprawiłem część błędów jeśli coś mi umknęło dajcie znać