Dzięki śliczne! Bardzo przydatne uwagi, doceniam bardzo.

Podobała mi się koncepcja przemowy dziesiętnika podczas “ostatniego tchnienia”. Dopiero pod sam koniec zorientowałem się, że on jest umierający i w zasadzie dokonuje czegoś na wzór rachunku sumienia.

jednoznacznie wskazuje na to, że w tamtym momencie oni powinni być żywi. Wydaje mi się, że jeżeli chciałeś wskazać na ich obecność, ale bez sugerowania, że są martwi,  to można to było zapisać inaczej.

Zależało mi właśnie na tym, by dopiero przy końcu pokazać, że dziesiętnik umiera – fajnie, że to się udało. Pomyślę, jak zmienić fragment dotyczący reszty towarzyszy, którzy faktycznie są martwi już na początku historii.

Przemyślę też końcówkę; chciałbym, by dobrze zamykała tę opowieść, ale też faktycznie dawała wartość czytelnikowi.

Dzięki za poświęcony czas. Dobrego!