Beginning of an end cz.I

 

Czułam jak lodowaty płyn wypełnia me płuca. Wierzgałam nogami jak dziki koń. Starałam się wydostać z zimnej toni. Wypłynęłam i złapałam rękoma taflę lodu, błyszcząca w świetle zachodzącego słońca. Dookoła mnie drzewa falowały w mroźnym wietrze. Powoli, bezsilnie ześlizgiwałam się z powrotem w ciemną otchłań. Woda ponownie zamknęła się nad mą głową. Nastała ciemność.

 

 

***

 

 

Obudziłam się w moim łóżku. Światło księżyca lekko wkraczało do mego pokoju. Była pełnia. Szyja zaczęła tętnić ostrym bólem. Czyżby to wszystko było snem? Czułam, że nie uda mi się wrócić do mej sennej krainy, więc postanowiłam wstać i przygotować się na polowanie. Przetarłam me zaspane oczy i ruszyłam do łazienki. Wskoczyłam pod prysznic i szybko się umyłam. Owinęłam ręcznik dookoła talii i zaczęłam myć zęby. Lustro było całe zaparowane, więc je przetarłam. W miejscu na szyi gdzie dokuczał mi ostry ból zobaczyłam dwie dziurki, z których ciekła lekka strużka krwi. Nie, to nie możliwe. Starałam sobie to wmówić, lecz nic nie zmieniało prawdy. Nagle usłyszałam głos mężczyzny za plecami.

 

– Ojciec znów poza domem?

 

Szybko złapałam za nożyczki leżące na szafce i przycisnęłam je do gardła brązowowłosego chłopaka. Wiedziałam że go to nie powstrzyma, lecz w razie potrzeby spowolni.

 

– Więc tak się odwdzięczasz osobie, która cię uratowała?

 

Już chciałam coś odpowiedzieć, gdy nagle usłyszałam samochód podjeżdżający pod dom.

 

– Wygląda na to że tatuś wrócił. Nie będę ci przeszkadzać – Po wypowiedzeniu tych słów, chłopak szybko zmienił się w szczura i wybiegł z łazienki.

 

– TCHÓRZ! – krzyknęłam za uciekającym szczurem.

 

Usłyszałam jak ojciec otwiera drzwi, i wchodzi do domu. Następnie je cichutko zamkną pewnie myśląc że jeszcze śpię. Powoli zamknęłam drzwi od łazienki, włączyłam wodę w prysznicu i oparłam się o ścianę. Ojciec nie może zobaczyć znaków na szyi. Zaczęłam myśleć o danym chłopaku. Wyglądał na 16 latka, ale pewnie miał więcej. Raczej jest Brują. Tylko te zmieniają swą formę na zwierzęcą. Ale o co mu chodziło z tym że mnie uratował? Nagle usłyszałam pukanie do drzwi.

 

– Yorlana. Już jestem. Wszystko w porządku?

 

– Tak tato. Po prostu nie mogłam spać. Za chwilkę wyjdę.

 

– Dobrze. -odpowiedział ojciec – Będę w kuchni.

 

Usłyszałam kroki oddalające się od drzwi. Wyłączyłam wodę i zaczęłam się ubierać w świeże ubrania. Co zrobić z raną? Nie mogę wyjść tak po prostu, bo na pewno ojciec ją zauważy. Po krótkim namyśle założyła swój naszyjnik zrobiony z materiału, zakrywający całą szyję. Po środku czarnego materiału widać było mały krzyżyk wypełniony czarnymi szafirami. Wyszłam z łazienki i ruszyła w stronę kuchni.

 

 

***

 

 

Na drewnianym krześle siedział mężczyzna. Wyglądał na mniej więcej 20 lat. Miał krótkie czarne włosy i nosił długi czarny płaszcz pokrywający większość ciała. Przy pasie lekko błyszczał srebrny pistolet.

 

– Yorlana, to jest Shaun. Jest mym kolegą. Zgodził się by przyjąć cię na okres próbny. Postanowiliśmy, że czas byś do nas dołączyła. Oczywiście, jeśli się zgodzisz.

 

Po tych słowach opanował mnie strach. Co zrobić? Jeśli pójdę z tym mężczyzną, cały sekret się wyda.

 

– Wiem że to jest nagła decyzja, lecz sądzę że jest dla ciebie odpowiednia. Jest coraz niebezpieczniej. Nie mogę zostawiać cię samą w domu na tak długo. A w szkole, pod opieką Shauna nic ci nie będzie. – Ciągną dalej mój ojciec.

 

– Wiesz że potrafię o siebie zadbać. -starałam się jakoś odmówić. Abym tylko nie brzmiała podejrzanie. – Z resztą, co powiesz w dyrektorowi? Tak nagle musiałam wyjechać i zmienić szkołę?

 

– Sądziłem że będziesz się cieszyć z tej wiadomości. Nie mogłaś się doczekać by móc w końcu dostać się na szkolenie. Czy coś się stało?

 

– Nie przepraszam. Ja tylko…

 

– Daj dziewczynie odetchnąć, Matt. – Powiedział towarzysz ojca – Tak nagle postawiłeś ją przed trudnym wyborem. Musi to przemyśleć.

 

Odetchnęłam z ulgą.

 

– Masz rację. Przyjdź do nas jak już się namyślisz. -powiedział ojciec – Shaun zostaje u nas na cały dzień. Wieczorem musimy wracać więc jeśli nie podejmiesz decyzji do tego czasu, będziemy musieli cię zostawić.

 

Kiwnęłam głową na znak zrozumienia i wyszłam z domu. Odetchnęłam świeżym powietrzem. Postanowiłam ruszyć przez las by przemyśleć wszystko co się stało.

 

– Dlaczego teraz? -przyłapałam się na mówieniu do samej siebie.

 

Dlaczego teraz musiało się to stać? Tyle czekałam na to by móc dołączyć do ojca.

 

Stanęłam na brzegu zamarzniętego jeziora i pogrążyłam się w myślach.

 

 

 

Nie wiem jak długo tam siedziałam wpatrując się w pustą przestrzeń, lecz me myśli przerwał chlupot wody. Przejrzałam całą powierzchnię jeziora i zauważyłam skąd pochodził dźwięk. Pośrodku jeziora był przerębel. Nagle zalała mnie fala wspomnień. Chłód zimnej wody, walka o przeżycie i…śmierć. Nogi zrobiły mi się miękkie jak z waty i straciły swą siłę. Upadłam na ziemię i byłam w stanie tylko potrzymać się rękoma. Nagle poczułam czyjąś rękę na mym ramieniu. Myślałam że to mój ojciec, lecz gdy się odwróciłam zobaczyłam brązowowłosego chłopaka.

 

– Brak nożyczek tym razem? -zażartował sobie chłopak

 

Nie potrafiłam wydusić z siebie słowa ni odsunąć się od chłopaka. Pozostałam w swym miejscu. Nie bałam się że chłopak mi zagrozi. Gdyby chciał mnie martwą, nie dawał by mi życia. Pytania zaczęły tłamsić me myśli.

 

– Trudny wybór?

 

– Co? -słowa chłopaka wybudziły mnie z mych myśli.

 

– Mówię że stoisz przed trudnym wyborem.

 

– Ciekawe czyja to wina? – zażartowałam sobie.

 

Czemu ja zaczynam żartować z nim?

 

Chłopak zaczął się śmiać.

 

– Mogłem…zostawić cię rybką.

 

Znów spojrzałam na przerębel, z którego co jakiś czas chlupała woda.

 

– Po co w ogóle wchodziłaś na lód? Zapytał się chłopak.

 

Zanim udało mi się odpowiedzieć na pytanie Usłyszałam krzyk mego ojca.

 

– Yorlana! Odsuń się od niego!

 

Poczułam jak ktoś podrywa mnie z ziemi i zabiera mnie od miejsca w, którym siedziałam. Widziałam oczy chłopaka wypełnione smutkiem. Zostałam odepchnięta i przede mną stanął Shaun z bronią wymierzoną na pierś chłopaka.

 

– Idź do domu -warknął do mnie

 

Odwróciłam się i wbiegłam w las, lecz zamiast pójść do domu, uklękłam za pobliskimi krzakami tak by mnie nie zauważyli. Shaun odłożył broń do pokrowca przy pasie a mój ojciec zaczął rozmawiać z chłopakiem. Z tej odległości nie usłyszałam całej rozmowy. Lecz nie byłam zainteresowana tym o czym rozmawiają, bardziej mnie interesowało dlaczego ojciec w ogóle rozmawia z chłopakiem. Nagle usłyszałam ostatnie zdanie rozmowy.

 

– Masz ostatnią szansę… -ojciec nagle urwał

 

Podejrzewałam że nie kontynuował ponieważ mnie zauważył. By upewnić się że tak się ni stało, cofnęłam się głębiej w las, kryjąc się miedzy krzakami. Gdy byłam pewna że mnie nie zauważą, zaczęłam biec w stronę domu.