Podróż żucia –powieść w odcinkach

-Malui Malui twój ojciec wzywa cie pilnie do głównej komnaty– Głos starego służącego był wyjątkowo zdecydowany młodzieniec odwrócił się w jego kierunku zdjął z głowy bojowy hełm

– Kiedy wreszcie nauczysz się właściwie do mnie zwracać jesteś tylko sługą i nawet wieloletnia służba dla mojego ojca nie zwalnia cię z obowiązku właściwego zwracania się do mnie– głos urodziwego młodzieńca zdradzał wszelkie oznaki wściekłości.– Mam wielką ochotę kazać cię wychłostać .

– Jak wiesz jako osobisty sługa Pana tego zamku podlegam tylko Jemu a teraz zdejmuj zbroję i udaj się pilnie do głównej komnaty, ojciec twój czeka w raz niezwykle ważnym gościem.

– Stary służący pozostał niewzruszony dawno już przywykł do arogancji Malui . Chłopak rzeczywiście był arogancji brak szacunku dla kogokolwiek poza Rycerzami Tronu sprawiał że nie miał wielu przyjaciół . Zresztą specjalnie mu to nie przeszkadzało jego ulubioną rozrywką były ćwiczenia w posługiwaniu się wszelką bronią. Stary ojciec sprowadzał co prawda najlepszych nauczycieli z wszelkich dziedzin wiedzy lecz Malui słuchał ich nauk jedynie z obowiązku. Biegnąc schodami pomiędzy kolejnymi piętrami zastanawiał się jaki to ważny gość ich odwiedził. Miał nadzieję iż jest to Stargo najważniejszy z Rycerzy Tronu miał przybyć do zamku w tych dniach aby zdać relacje ze swej wyprawy do Gór Naszer. Wbiegając do głównej komnaty młodzieniec zatrzymał się zaskoczony tuż za zamykającymi się drzwiami . Sala była pusta na jaj końcu stał tylko jego ojciec i jakiś dziwny człowiek.

– Witaj Ojcze , proszę cię poskrom tego starego sługę robi się coraz bardziej bezczelny wcale nie okazuje mi szacunku a nie mogę go ukarać służba nie powinna mieć takich przywilejów.

-Widzisz Lifitrze i tak jest cały czas niestety brak matki spowodował że mój jedyny syn nie potrafi spojrzeć poza własny nos. Interesuje go tylko walka z za bohaterów ma tych osiłków zakutych w zbroje. Przyjacielu niestety nie potrafiłem mu przekazać miłości i dobroci jego zmarłej matki.

– Tak to smutna prawda ale jest jeszcze czas aby to zmienić jeśli zaczniemy działać natychmiast jest szansa. – Malui słuchał tych słów całkowicie zaskoczony. Człowiek który chciał go zmieniać nie wyglądał jak nauczyciel raczej jak włóczęga w podartym stroju z długimi włosami opadającymi bez ładu na ramiona. Jego twarz pokryta była licznymi bruzdami i bliznami, ta twarz sprawiała iż młodzieniec poczuł się dziwnie. A właściwie to dlaczego ojciec nazywał tego człowieka przyjacielem a przecież nigdy go tu nie widział i co chcą w nim zmieniać ?

-Malui synu to jest Lifitr wielki przyjaciel naszego domu znał dobrze twoją matkę a teraz wyruszysz z nim w podróż. Jeszcze dzisiaj najlepiej natychmiast.

– Ale ojcze jak to natychmiast trzeba spakować moje ubrania przygotować powozy zebrać służbę a przecież w następnym miesiącu jest wielki turniej do tego czasu może jakoś się uda przygotować podróż.

– Nie synu wyruszcie natychmiast. Masz we wszystkim słuchać Lifitra a nawet jeśli nie posłuchasz to on ma sprawić że zaczniesz słuchać . Wyruszysz w vivo ŝanĝiĝanta vojaĝo. To konieczne moje siły słabną a ty nie jesteś gotów ruszajcie natychmiast.

– Ojcze to całe vivo dawny głupi zwyczaj i od kiedy nie ma już tych przeklętych Nienarodzonych a magowie ukrywają się w górach Naszer nikt już nie wyrusza w te podróże.

– Malui miał protestował ale w tym momencie poczuł niezwykle silny ucisk na barku to Lifitr ciągnął go za sobą. Nie szli jednak w kierunku głównego wejścia, podeszli do jednego z filarów jego nowy opiekun wsunął dłoń w zagłębienie filaru. Odsunęła się jedna z jego ścian w środku w półcieniu widoczne były kręte schody. Przewodnik rzucił tylko oschłe –Za mną.– Schodzili szybko półcień zmienił się w mrok . Teraz Malui poruszał się dotykając ścian które stawały się coraz bardziej wilgotne i zimne. Do uszu idących dobiegały półsłowa z rozmów mieszkańców zamku. Malui wyczuł zapach pieczonego mięsa –kuchnia– pomyślał. Zeszli jeszcze niżej zapadła całkowita ciemność. Lifitr rozpalił maleńką pochodnie – Na kolana chłopcze teraz będzie ciasno.– Rzeczywiście korytarz stał się co najmniej o połowę za niski dla Malui. Pełzał po kolanach w błocie widząc jedynie mały promyk pochodni. Dym stawał się duszący , każdy kolejny oddech sprawiał kłopot. Lifitr zatrzymał się zgasił pochodnie i dał się słyszeć trzask łamanych gałęzi. Wyszli na zewnętrza byli już poza murami zamku i zapadała noc.

– Dokąd idziemy i dlaczego jesteś taki brutalny przecież jest już noc czas coś zjeść i poszukać noclegu masz na pewno czym zapłacić w gospodzie za nocleg, nie zapominaj że nie będę spał w każdej gospodzie musi być ciepło i czysto i oczywiście mają tam odpowiednio karmić. Słyszysz co do ciebie mówię? -Malui natychmiast rozpoczął zadawanie pytań.

– Twój jazgot słyszą wszystkie uszy w całym lesie. Jeśli nadal będziesz tyle mówić to nie starczy ci sił na wędrówkę lepiej je oszczędzaj , dziś noclegu nie będzie.

-Jak to nie będzie nie idę dalej zostaje tu .

-Dobrze tylko ciekawe jak zamierzasz sam sobie poradzić z nocnymi zwierzętami na pewno masz miecz albo chociaż pochodnie. – Lifitr wypowiedział te słowa nie zwalniając nawet kroku był pewien że chłopak nie zostanie sam w obcym miejscu. W swoim długim życiu wiele razy był już przewodnikiem w podróży która miała zmienić życie. Tym razem także się nie mylił. Słyszał przyspieszone kroki syna swego przyjaciela , który szybko się z nim zrównał starzec postanowił zapobiec kolejnemu potokowi słów– Milcz i maszeruj. –Tym razem poskutkowało cisze lasu przerywały jedynie odgłosy nocnych zwierząt a. Niestety nie na długo , usłyszeli odgłos końskich kopyt ciężko uderzających w leśny trakt. Uszli jeszcze tylko kawałek kiedy noc rozświetliły pochodnie trzymane przez jeźdźców. Zbrojni zatrzymali się przed nimi

– Kim jesteście i dokąd zmierzacie w nocy dlaczego nie jesteście w zamku?– Lifitr nie zdążył odpowiedzieć kiedy jego podopieczny wyskoczył do przodu. Potknął się jednak i upadł twarzą w błoto. Starzec podniósł go trzymając za głowę i odpowiedział – Wybacz szlachetny rycerzu chodzimy pomiędzy miastami i szukamy dobrych ludzi którzy nas wspomogą. Ten młodzian jest niemy od urodzenia rodzice go porzucili i oto jesteśmy.

– Nędzarze przekleństwo tego kraju idźcie przecz. – Rycerz natychmiast stracił zainteresowanie wędrowcami. Lifitr odwrócił chłopca twarzą do siebie w księżycowej poświacie widział przerażenia na twarzy niedawno jeszcze dumnego Malui , który próbował powiedzieć choć słowo ,z jego ust wydobywały się jednak tylko puste westchnienia bez żadnego dźwięku. Starzec skupił myśli.

-Tak masz rację straciłeś głos ale to nie ci go odebrałem. Ja tylko prosiłem o opiekę duchy lasu. Widocznie uznały że za dużo używasz języka a za mało rozumu. Nikt nie wie kiedy odzyskasz mowę o tym zdecydują te same duchu które ci ją odebrały, no tak jesteś ciekaw skąd wiem co myślisz po prostu starzy ludzie wiedzą o czym mogą myśleć takie młokosy i nie jestem magiem. Wtedy mógłbym położyć dłonie na twojej głowie i odczytać twoje myśli a ja tylko odgaduje. Koniec tego wykładu czas w drogę mamy mało czasu idziemy.