Wilkołak Rozdział I (poprawione)

Rozdział I

Wiem co myślicie ,wilkołak ,w dwudziestym pierwszym wieku nikt w to nie wierzy. Kiedyś też myślałem że wilkołaki i wampiry to wymysł chorych psychicznie ludzi, a jednak one istnieją. Wszystko wyjaśnię w mojej opowieści która zdarzyła się naprawdę.

Nazywam się James Tomason, mam 17 lat, byłem zwykłym chłopcem, niczego mi nie brakowało. Byłem bogaty miałem pełno przyjaciół no i miałem piękną dziewczynę , miała na imię Kate . Długie kruczo-czarne włosy, szczupła, średniego wzrostu, skóra niczym jedwab, po prostu dziewczyna idealna.

Tamtej nocy poszedłem do fabryki taty. Zajmował się produkcją szamponów dla psów , ale tego wieczoru długo nie wracał i nie odbierał telefonu. Więc mama poprosiła mnie bym po niego poszedł. Zgodziłem się ponieważ nie było daleko.

Gdy byłem na miejscu zauważyłem że nie ma strażnika ale nie przejmowałem się tym i wszedłem do środka. We wnętrz nie było nikogo, zdziwiłem się bo zawsze było tu pełno ludzi. Poszedłem wzdłuż sali i zobaczyłem drzwi na hasło które znał tylko mój tata, wpisałem cyfry które mogły by coś znaczyć dla ojca. W końcu za trzecim podejściem wpisałem moją datę urodzenia i zadziałało. Za drzwi były schody, zszedłem po nich i ujrzałem wielkie laboratorium. Wszędzie było dużo krwi, przestraszyłem się trochę, przełknąłem ślinę i poszedłem dalej. Przeszedłem przed drzwi do następnego pokoju a tam było pełno psów w zamkniętych klatkach, jeden miał głowę tygrysa a drugi zamiast łap miał skrzydła.

Jeszcze nigdy tak się nie bałem. W tym laboratorium robili eksperymenty genetyczne na psach, ale poco.

Znalazłem tatę leżał na ziemi cały we krwi. Sprawdziłem na jego szyi tętno, było wyczuwalne choć słabe. Zacząłem krzyczeć o pomoc ale nikt się nie zjawił, a tata wziął moją dłoń, ścisnął ją i powiedział.

-Opiekuj się mamą. – Skonał. Próbowałem być twardy ale nie mogłem zrozumień tego że jego już niema. Nie mogłem nic więcej dla niego zrobić niż zamknąć jego oczy by odpoczywał w pokoju.

Zacząłem uciekać, lecz wściekły zmutowany pies zagrodził mi drogę i rzucił mi się do gardła.

Ocknąłem się. Leżałem w szpitalu ,byłem podpięty pod jakieś urządzenia. Przyszedł do mnie lekarz usiadł obok mnie, położył swoją dłoń na mojej, czułem że nie ma dla mnie dobrych wieści ale milczałem.

-Leżałeś w śpiączce pięć lat, twoja mama nie żyje, umarła na raka.

Leżałem pięć lata, moi rodzice nie żyją, a ja jestem sam. Siedziałem tak w zamyśleniu aż lekarz poświecił mi mała latarką przed oczami.

-Coś ci jest. – mówił do mnie, a ja nie mogłem wydusić ani słowa. Przypomniałem sobie że jest jeszcze jedna ważna osoba, na której mi zależy, Kate.

-Była tu moja dziewczyna? – zapytałem lekarza

– Siedziała przy tobie cały czas i płakała nad tobą. Mówiła do ciebie ty leżałeś bez ruchu.

-A teraz gdzie jest?

-Poszła do domu, powiedzieliśmy jej że czuwamy nad tobą i nic ci się nie stanie. Musi cie bardzo kochać. Wiele nocy spędziła tu, przy tobie.

-Musze się z nią zobaczyć. – już chciałem wstać ale lekarz mnie zatrzymał.

-Czekaj, musimy ci zrobić badania, dziwi mnie to że możesz normalnie się poruszać, jeszcze nie spotkałem się z takim przypadkiem.

-Pewnie tak, to ile będą trwać te badania

-Musisz zostać parę dni, ale jeśli tak się świetnie czujesz to za jakieś 2 dni cie wypiszemy.

-Dobrze-położyłem się i odetchnąłem z ulgą.

-Prześpij się, rano zrobimy ci badania

-Chyba spałem już dość długo, ale nie będę się kłócił to pan jest lekarzem – odprężyłem się i zasnąłem.

W nocy obudziłem się i popatrzyłem za okno. Była pełnia księżyca. Dziwnie się poczułem, niepojące mrowienie objęło moją skórę a mięśnie paliły jakby były gotowane żywym ogniem. W akompaniamencie bólu i cierpienia zmieniłem się w wielkiego, owłosionego wilkołaka. Spojrzałem w dół, miałem długie pazury, koniuszkami palców dotknąłem moich kłów ostrych jak brzytwa. Całe moje ciało pokrywała gęsta szczecina. Wywaliłem drzwi i wpadłem na korytarz.

Ludzie krzyczeli i uciekali. Odrzuciłem z drogi jakąś kobietę, długie pazury przecięły ją na pół i z impetem odrzuciły na ścianę. Biegnąc korytarzem nabierałem prędkości, niczym gepard na zwinnych czterech owłosionych łapach. Krew i wnętrzności walały się wszędzie, a ja masakrowałem każdego kto stanął mi na drodze. Nagle poczułem smak gorącej krwi gdy przegryzłem gardło przerażonemu chirurgowi. Z jego tętnicy tryskała krew jak z przeciętego węża ogrodowego. Kierowała mną jakaś obca, pierwotna i dzika siła. Nie potrafiłem nic z tym zrobić.

Wyszedłem przed szpital i zawyłem w stronę wielkiego księżyca. W tym momencie odzyskałem kontrolę, mój umysł znów był wolny, choć pozostał uwięziony w tym obcym, wilczym ciele.

Widziałem doskonale choć była czarna noc. Czytałem kiedyś o wilkołakach mają fajne zdolności nie wiedziałem że sam nim będę ,wtedy doczytał do końca książkę. Wiem że wilkołaki mają doskonałą zręczność i siłę. Więc chciałem to wykorzystać. Wziąłem rozbieg, wskoczyłem na wysoki budynek. Wspiąłem się na dach i rozglądałem się w poszukiwaniu mojego domu. Znajdował się kilka ulic dalej. Skakałem po dachach. Dobiegłem do mojej posiadłości i wszedłem do domu od podwórka. Zamknąłem drzwi i zmieniłem się w człowieka, nie miałem siły by dojść do łóżka, upadłem na podłogę i zasnąłem.