Pedoerotofantastyka (short)

Tekst zainspirowany shortem Selene: http://www.fantastyka.pl/4,4519.html i wynikłą dalej dyskusją o pedofilii w literaturze i co w opowiadaniu było fantastyką.

Początek sceny, powiedzmy, ten sam, zakończenie inne ;)

„Zaledwie rok starsza od jego córki dwunastolatka prowokowała go od kilku tygodni. Robiła to świadomie. Drwiła z niego, wciąż podstawiając mu pod nos swoje wdzięki i co rusz, niby przypadkiem, ocierając się o niego w korytarzu.

Nawet nie zauważył, kiedy znaleźli się na podłodze. Wetrze ją w materac, pokąsa i zostawi na zimnej, zakurzonej posadzce."

Zbigniew nie mógł w to uwierzyć. Nareszcie się udało. Widział wszystko dokładnie, największa siłą woli powstrzymywał się od wydania okrzyku triumfu. Lata samotnej pracy, opinia wariata, każdy grosz wydany na sprzęt, nauka anatomii, której nigdy nie lubił – w imię czego? Sprawiedliwości? Marzeń? Zemsty? Dla sławy? W tej chwili sam już nie wiedział. Jeszcze tylko chwila, niech ten ohydny pedofil doprowadzi sprawę do końca… Każda sekunda ciągnęła się wieki, niech wreszcie zdejmie jej bieliznę i przejdzie do rzeczy. Póki co szło dobrze, przez te dwa tygodnie nikt nie orientował się kim naprawdę była Oliwia. W pewnym sensie była jedynym dzieckiem Zbigniewa. Ale nigdy jeszcze nie doszło do finalnej próby. Zbigniew bał się, że coś nie wypali. Może nie zadziała poprawnie? Może Jacek zrezygnuje w ostatniej chwili? Albo po prostu się wycofa? Nie szkodzi, nawet to co jest nagrane do tej pory wystarczy by go posadzić.

-Jakim cudem pan to zrobił? – spytał policjant, gdy nieprzytomnego Jacka zabierało pogotowie.

-To nie ja. Wie pan, to dziecko… ono nie potrzebuje opieki psychologa. Tak naprawdę nie jest dzieckiem. Jest robotem do tępienia pedofilów. Teraz już wiem, że wszystko działa poprawnie. Wewnątrz, we wiadomym miejscu, ukrytą ma strzykawkę ze środkiem usypiającym. Oprócz tego kasuje pamięć z ostatnich kilku minut, więc przestępca nie wie w jaki sposób go złapano.

-Bardzo dobrze – odpowiedział stróż prawa. Rozumiem. Ale wie pan… lepiej niech wszystko pozostanie w tajemnicy.

-Dlaczego? – zaoponował Zbigniew. Poczuł, ze jednak na sławie też mu trochę zależało.

-Prawnicy. Sąd nie skaże nikogo za seks z robotem, musi być przekonany że to było prawdziwe dziecko. Oczywiście ma pan pewne miejsce w naszych tajnych laboratoriach. Rozumiemy się?

Zbigniew zrozumiał, że powinien się zgodzić. Trochę przekonało go wrodzone zamiłowanie do sprawiedliwości, a trochę dziwne przebarwienia na za paznokciami policjanta, będące tak naprawdę zakończeniami igieł ze środkiem obezwładniającym – coś, co zauważyć mógł tylko on…