Umierania można się nauczyć (szort)

Pierwsza sekunda

Tak po prawdzie to umierać miałem dopiero potem. Lecz stało się inaczej. A chciałem, żeby mnie rak zeżreć mógł, bo i jemu coś od życia się należy. Ale nie. Gdzie tam. Włosy mi siwieć zaczęły chwilę przed wypadaniem i sam nie wiem, co bardziej mnie drażniło. Przecież to jeszcze nie starość? Zębów jeszcze mi kilka zostało, a trzustka i wątroba nie dokuczają, no może czasem tylko.

Mam też psa! Co? On sam zostanie? Będzie mi szczał na mogiłę, bo odwiedzać mnie zacznie. A wiem, że tak będzie. Oglądam Animal Planet i wiem. Tam są różne historie wzięte prosto z życia. O mnie też by mogli coś nakręcić. Tyle, że to już byłoby prosto "ze śmierci wzięte". I już nawet tytuł wymyśliłem: „O psie, co odwiedzał cmentarze". Ludzie by oglądali i może nawet w zachwyt wpadli nad psim oddaniem. Ale co mi po tym? Kiedy w zimnej ziemi będą mnie gryźć robale na nic mi takie gesty i przywileje. Choć z drugiej strony, co mnie to interesuje? Powiedzą: „Niech ci ziemia lekką będzie". Potem zaczną rzucać grudkami błota i kamieniami. Hipokryci! Tu i w tej chwili to za kremacją jestem. No, ale w moim położeniu to sobie mogę co najwyżej swoje stanowisko wypierdzieć. A i tego nie mogę? Ciśnie mi się na usta jedno słowo. Umierając, nie wypada jednak.

Wspominałem, że nie mam ciała? Pewnie zapomniałem. Wybaczcie, ale nieposiadanie ciała, wiąże się z nieposiadaniem pamięci. Coś tam wiem, ale wszystko mi się miesza. Coś…

Druga sekunda

Przez chwilę to nawet widziałem siebie pochylającego się… Nad kimś? Może nad czymś? Lecz nie byłem w swoim ciele, więc jak mogłem widzieć, nie mając oczu? Może mi się zdawało. Właściwie to jest mi niedobrze. Mdłości czuję, będąc poza ciałem? Dobrze mi tak! Lubię zbierać grzyby w lesie, choć większości nie rozpoznaję. Widocznie nazbierałem tych, co to w gardle stanąć powinny, a jednak nie stanęły. Trzustka i wątroba nie dokucza, no może tylko czasem. Grzyby miękkie to i zębów nie trzeba. Ale czy od tego się umiera? Oglądam Discovery. Podobno niejedna żona tak zabiła męża. Dlatego takowej nie mam. Ale sam sobie niezłego bigosu zgotowałem. Pozwala…

Sekunda trzecia

To już chyba koniec. Jemu się bardzo spieszy, oczekuje, że w jednej chwili podejmę decyzję. Nie potrafię, bo mnie mdli. Gdzie Twoje współczucie? – pytam z żalem. Słyszę szczekanie. Coś śmierdzi. Czy tak wygląda umieranie? Wybierać…

Dalej

Wiszący nad muszlą klozetową Janusz zwymiotował, nie przejmując się zbytnio szczekaniem psa. Jeszcze w trakcie tej czynności postanowił nigdy więcej nie mieszać wódki z pierdolonymi grzybami.