Nie czekaj na Armagedon z nieba...

Wygląd starca przyprawiał o mdłości. Odziany był w potargany, splamiony kożuch i spodnie z ogromną dziurą w kroku. Wstrętny zapach unosił się w powietrzu,odstraszał wszystkich w promieniu pięciu merów. Jednak kogoś przyciągnął.

***

Poprawiając kapuzę młody chłopak podszedł do lezącego na trawniku mężczyzny. Patrzył na niego przez chwile.

-Kiedyś byłem bohaterem-powiedział unosząc wzrok tajemniczy mężczyzna. – To co ze mnie zostało, to ścierwo, to wina tego bohaterstwa.

-Uratował pan świat? – Uśmiechnął się ironicznie Michał – Taki ktoś mógłby być bohaterem? Heros nie cuchnie moczem. I ma gdzie mieszkać.

-Myślałem że ratuje. Myślałem że robię dobrze…

-To źle pan myślał – Młodzieniec splunął i ruszył nogą staruszka – Źle…

-Oddałem cały majątek na walkę przeciw epidemii cholery, stworzyłem wehikuł czasu. Chciałem odzyskać to co utraciłem. Wyruszyłem. Mechanizm się popsuł, chciałem go naprawić ale nie dałem rady. I tak oto utkwiłem. Nie zobaczyłem nawet mojego wnuczka. Mój Ojciec kłamał że przeszłość, przyszłość i teraźniejszość dzieja się równolegle. – rzekł ze łzami w oczach.

-A mogę poznać pańskie imię?

-Nazywam się Stanisław…

-Mój dziadek też nazywał się Stanisław. – przerwał – właśnie idę na jego pogrzeb. Najgorsze jest to że pokłóciłem się z nim dzień przed jego śmiercią. Mój dziadek nie był taki jak pan. On był prawdziwym bohaterem. Był najlepszym na świecie doktorem od epidemiologii. W młodości dzięki jego pieniądzom ostało się pół Polski. Pan jest zakłamanym żulem. Bohater się znalazł. – Kopnął leżącego kilka razy po czym uderzył pięścia w twarz. – Dureń.

***

-Oj, wnuczku niczego się nie nauczyłeś. Nie chcesz iść w moje ślady. Nie chcesz pomagać ludziom. Dzięki mojemu wspaniałemu wynalazkowi mogłem spędzić z tobą jeszcze chwilkę. Nie patrzysz co masz przed oczyma – wyszeptał staruszek – Chciałem byś się ze mną pogodził. Byś mnie poznał…

Zaczął rozpływać się w powietrzu.

– Jak zawsze zwykłem mawiać w konkurencji było nas dwóch po jej zakończeniu byłem przed ostatni. Nigdy nie bylem pierwszy. Już nie długo ten kraj zginie. Brak w nim miłości i szacunku do drugiego człowieka.

***

–

Kolejnego dnia wszystko było w należytym porządku. Zabójstwa, kradzieże i zawiść. Nie oczekujmy więc armagedonu z nieba. Sami sobie go stworzymy.

Bartlomiej Wypartowicz