Oświadczenie

Nazywam się Veerenfal.

Dzisiaj umieram.

Ja, Veerenfal ben Abergalt, oświadczam że poświęciłem całe moje życie na walkę ze Złem.

Cały żywot oddany wiecznej wojnie, która nie przyniosła nic oprócz koszmarów i zmarnowanego losu, przeznaczony na drogę, przez którą musiałem przejść sam, bo wszyscy którzy mogli mi pomóc w jej przejściu, opuścili mnie już na samym początku.

Przez cały ten czas dowiadywałem się o różnych sposobach zwalczania Zła.

Mówili że trzeba dać mu po prostu to, czego potrzebuje.

Bo ono potrzebuje miłości, mówili.

Ono potrzebuje kary – mówili!

A wiecie czego tak naprawdę potrzebuje?

Niczego.

Bo Zło jest. I będzie go coraz więcej.

Gdyż niezależnie od tego ilu Złych zostanie wymordowanych lub pokochanych, nie będzie to nawet kropla w morzu nienawiści.

Nie obdarzycie miłością ani nie pozabijacie nawet setnej części procenta tych którzy tego potrzebują.

Jakie więc jakie jest rozwiązanie?

Ja, Veerenfal, syn Abergalta, wznoszę oczy ku niebu, i oświadczam :

Rozwiązania nie ma. Nie znalazłem go, mimo że przez cały czas mojej drogi go szukałem.

Próbowałem metody Ognia i Miecza, lecz pochodnia buchnęła mi w twarz płomieniem i zgasła, a miecz złamał się, raniąc mnie odłamkami.

Próbowałem stosować metodę Marchewki i Kija, lecz na marchewkę połasili się moi sprzymierzeńcy, a karzący ich kij zniszczyli oni sami, uciekając do moich wrogów.

Próbowałem metody Miękkiej ręki i Łagodnego głosu , lecz ręka stwardniała, a głos stał się chrapliwy.

W końcu przestałem próbować.

Odnalazłem jedyną prostą ścieżkę.

Ścieżkę Krwi i Nienawiści.

Krew nieraz oblewała mi twarz, a nienawiść zniszczyła mnie, ale dalej szedłem tą ścieżką.

Dziś widzę dokąd mnie zaprowadziła.

Nie potrafię określić czy robiłem dobrze czy źle.

 

Starałem się walczyć, lecz zbyt długo patrzyłem w mrok.

Jestem Veerenfal.

Syn Abergalta.

Dzisiaj umieram.

Czuję już zbliżającą się śmierć…

Wyciąga po mnie swoje kościste ręce.

Ilu ludzi obdarzyłem tym samym uczuciem?

Ja, Veerenfal, oświadczam że nie pozostawiłem nikogo kto mógłby przejąć mój lichy dobytek i kontynuację mojej misji.

I to jest jedyne co mnie pociesza w tych chwilach.

Szedłem, zostawiając za sobą ogień i wodę. Często zostawała za mną jedynie spalona ziemia, skrapiana niekiedy łzami.

I co mi pozostało? Co pozostanie…Po mnie?

Non omnis moriar.

Nie cały umrę?

Umarłem już wiele lat temu.

Jestem Veerenfal!

JESTEM VEERENFAL!

Dzisiaj umieram.

Żałuję wielu czynów których dokonałem.

Popełniłem wiele błędów.

Ale dziś…To już nie ma znaczenia.

Czuję życie wyciekające mi przez palce.

Jestem Veerenfal.

Śmierć…

Widzę ją.

Słyszę.

Ale już nie będę się opierał.

Idę.