Ważne pytanie

Ważne Pytanie

Był taki czas, gdy z mieczem w dłoni i krzyżem na tarczy, szedłem do walki. Niejeden ugiął się pod mym ostrzem, a pancerz zbrukany został krwią wielu. Byłem wielkim wojownikiem, którego obawiali się najwięksi. Bywałem na królewskich dworach, posmakowałem wykwintnych potraw, posiadłem najpiękniejsze kobiety.

Lecz nadszedł czas, gdy miecz zaczął ciążyć w dłoni, a ciało ugięło się pod ciężarem zbroi. Królewskie dwory zamknęły się przede mną, jadałem to, co zwykli ludzie, a piękne kobiety patrzyły na mnie z politowaniem. Stałem się starcem, o którym nikt nie pamiętał.

A teraz stoję tu pośród nagich ludzi na szarym pustkowiu. Są nas miliony. Wiatr niesie krzyki i jęki rozrywanych dusz. I narasta we mnie strach, że i mnie spotka ten los.

A obiecano mi niebo.

I spoglądam w miejsce, gdzie skierowane są oczy wszystkich. Tam w oddali, na kamiennym tronie siedzi on, wychudzony i wyniszczony. Liczne rany zdobią jego ciało. Goją się szybko, lecz w ich miejscu natychmiast pojawiają się nowe; i tak bez końca. Ci najbliżej, walczą o to, aby się do niego dostać. Chcą, by wziął ich w ramiona i uchronił przed marnym losem. On jednak nawet nie spojrzy w pełne strachu twarze.

– A OBIECANO MI NIEBO! – krzyczę z całych sił.

Nagle wszystko cichnie, a oczy jego zatrzymują się na mnie. Powoli unosi się z tronu i idzie w moją stronę. Kuleje przy tym i ugina, jak gdyby ktoś podążał za nim i biczował co krok.

Wszyscy ustępują mu miejsca.

I już po chwili stoi przy mnie i zaczyna płakać. Lecz nie łzy lecą z jego oczu, a krew. Na jego twarzy widzę wielkie cierpienie. Klękam przed nim, składam ręce i zaczynam modlitwę

– Jesteś w niebie – ucina zmęczonym głosem.

Przestaję się modlić i patrzę w zakrwawione oczy.

– Dlaczego więc słyszę krzyki i jęki, a ty płaczesz krwią? Jeśli to jest niebo, to jak wygląda piekło? -pytam przestraszony.

On bez słowa mija mnie i spogląda w dół. Robię to samo.

Tam w dole widzę jak wielka armia, z czerwonymi krzyżami na tarczach i pancerzach, maszeruje na dalekie ziemie wschodu mordując i grabiąc. Niewinni ludzie umierają pod ich mieczami, a rycerze unosząc zakrwawione ostrza w niebo krzyczą:

– Krzyżowcy! W imię Jezusa Chrystusa oczyśćmy te ziemie!

I stoję tak u góry, ponad wielką armią patrząc jak na ciele Jego pojawiają się nowe rany wraz ze śmiercią człowieka. I zadaję Mu pytanie.

– Czy popełniłeś błąd, dając nam wolną wolę?