epitafium

Witaj. :)

Ciekawe rymy, super rytm oraz niezwykły klimat i bardzo plastyczne porównania – to dla mnie największe atuty utworu. :)

Klikam za nastrój. :)

Pozdrawiam serdecznie. :) 

Pecunia non olet

Ładny utworek. 

Szkoda, że bez fantastyki.

Babska logika rządzi!

Również uważam, że ładne. Można to czytać zarówno jako oderwaną scenkę przeprawy przez śniegi, jak i przez pryzmat szerszych refleksji egzystencjalnych. Pasowałoby mi, gdybyś opublikował to tydzień wcześniej, bo “płomień świecy wbitej w śnieg” kojarzy się z tradycyjnymi pochodami skandynawskimi w dniu świętej Łucji. Klimat wydaje się jakoś cięższy niż “Przystając w lesie w śnieżny wieczór”, mam chyba przypadkowe reminiscencje z Leśmiana i Jasieńskiego, ale najmocniej przypomina mi się taki fragment (autorstwa nie pamiętam):

Andrzej Wróblewski malarz, który wyszedł

w białą okolicę śniegu i nie wrócił,

Andrzej Wróblewski malarz o twarzy niebieskiej

pojednał się ze śniegiem.