PROROK

Witajcie.

to co znajduje się niżej, potraktujcie proszę jako żarcik, bez pretensji do czegoś ambitneg. po prostu bawcie się dobrze:)

Prorok stał na wprost burzy. Uniesione w górę dłonie raz po raz smagane były biczami piorunów. Bóg gniewał się na swój lud, dlatego Prorok dostawał za to po paluchach.

– Boże nasz! – krzyczał Prorok w rozognione niebo – Przybywam, By prosić cię o zmiłowanie. Lud twój zgrzeszył względem Prawa Twego, ale i kara spotkała go za to sroga.

– Mają to, co im się należy! – Zadudniły niebiosa.

– Panie! Nie przeczę, że za jedzenie wafli po siedemnastej należy ukarać każdego. Nie przeczę też, żeś słusznie uczynił sprawiając, że lud nasz na twarzach wypisany ma rozkład jazdy kolei podmiejskiej a dzieci nasze słuchają popu, ale błagam – miej litość dla zagubionych…

Niebo zawyło wściekle. Prorok mówił, a wtem ziemia rozwarła swe trzewia. Z jej wnętrza z sykiem wystrzeliły w niebo obłoki siarki. Połowa góry zsunęła się w czeluść. Trzask pękających kamieni grzmiał do ostatnich sfer nieba. Gdy Prorok skończył, wszystko umilkło wraz z nim. Na czole jego miliardem gwiazd migotał pot.

– Co? – spytał Głos

– Nie rozumiem.

– Pytam „co", bo przez ten harmider nie słyszałem co do mnie mówiłeś. Mógłbyś powtórzyć?

Prorok powtórzył. Bóg ziewnął.

– Dobra… – Szepnął Głos, a przez ołowiane niebo przedarły się promienie nowego słońca i spoczęły na czole Proroka. – zrobimy tak: zejdziesz na dół i powiesz, tylko jakoś ładnie powiedz, wiesz, dużo trzysylabowych wyrazów, kwiecista składnia, bez wulgaryzmów – żeby wyszło na Boga… powiesz im tak: możemy zamienić rozkład jazdy na jakąś niewolę. To zawsze pomaga w modlitwie. Powiedz im, żeby użyli mydła…

– Boże…

– O co chodzi synu?

– A czy możemy zabić baranka i rozsmarować go na drzwiach naszych domostw nim użyjemy mydła?

– Synu… wszak to niehigieniczne.

– Ale efektowne. A jak już zabijemy i rozsmarujemy, to i mydło się przyda. Poza tym mydła może użyć każdy. A jak barankiem drzwi wysmarujemy, to lud jakąśtam estymę zyska… no i oczywiście chwała Najwyższemu.

– No nie wiem, nie przekonuje mnie to.

– Proszę – prosił Prorok – wybudujemy Ci jakąś fajną świątynię.

Niebiosa zamyśliły się.

– no… Papciu…

– A niech tak będzie.

Rozległ się grzmot. Prorok klasnął w dłonie. Pot dalej perlił się na jego czole. Głos ciągnął:

– Ponadto. Aby lud mój znał moją łaskę, dostaniesz ode mnie kopertę z banknotami. Pojedziesz do sklepu i każdemu z moich dzieci kupisz Tamagoochi.

– Boże! Niezbadane są Twoje wyroki i nie wiem, o czym mówisz!

– Tamagoochi, takie duperco, co to niby ma być elektronicznym zwierzątkiem. Karmi się to guziczkami, leczy i kładzie spać. A jak jest stare to zdycha. Chyba, że się zresetuje. Tylko pamiętaj, wystrzegaj się targowisk, bo tam wcisną ci tandetę.

– O Najwyższy…

– Nie, żadnych sprzeciwów! I nie próbuj mnie namówić na konsolę. Ponadto…

– Ponadto pewno nie dasz się namówić?

– Jeszcze słowo, a na czołach zamiast rozkładu jazdy będziecie mieć wypisany skład zupek chińskich w swahili.

– Już milczę.

– Ponadto, powiedz memu ludowi, że znudziła mnie już ta cała poetyka pieśni pochwalnych. Chcę coś nowego, lekkiego. Może być hip-hop, może być poezja śpiewana, byle nie smęcić otym, że ktoś napisał wiersz i się zakochał. Tego nie będę tolerować. Poza tym powiedz, żeby trwali w nadziei. Będzie niewola, ale będzie i mesjasz.

– Kto?

– Mesjasz. Taki hydraulik, tylko trochę lepszy. A imię jego będzie… Edek.

– O Panie! Czy nie uważasz, że imię jego wyzute troszkę z patosu jest?

– Nie widzę w tym imieniu nic zdrożnego. Moja szynszyla też ma na imię Edek.

Prorok drżał cały. Od paru dni miał biegunkę, a niestosowne było przerywać Bogu.

– Chcę żeby był EDEK!!!

– Och wielki jesteś, który jesteś. Ja nazwałbym go bardziej tajemniczo, 44 albo Stevenson, ale to TY jesteś mądrością samą.

– Stevenson? Co to za imię. Chcesz, żeby mesjasz był Szwedem?

– Nie! Broń Boże, znaczy broń mnie Panie mój, z którym właśnie rozmawiam… to po prostu solidnie brzmi. Jak Ikea albo meserszmit.

– Cóż synu, daj mi dzień do namysłu i przyjdź jutro. ach. I jeszcze jedno. masz plamę na tunice.

Gdy Prorok spojrzał na szatę, Palec Boży zdzielił go w podbródek. Niebo zamknęło się, a echo powtarzało tylko niebiańskie „hi hi hi hi".

Koniec

Masa literówek, niechlujne, widać, że pisałeś na szybko... ale NA BOGA zajebiste :D Mnie rozbawiło, czytało się świetnie. Szkoda, że nie dałeś tego na kosmikomikę, choć może jeszcze masz taką możliwość.

A z tym tamagoochi, mistrz haha, masz u mnie piąteczkę za pomysł. Popraw szybko błędy.

Było śmieszne choć nie podoba mi się, że ośmieszasz Księgę Wyjścia. Potraktujmy to jako żarcik tak jak powiedziałeś ;)

Dziękuję za uwagi Volthar. Po części wynikają one z mojej niechlujności owszem, po części z twardych spacji, które nie wyświetlają się po przeniesieniu z worda, a po części z mojej absolutnej niemocy w wyłapywaniu tego typu zjawisk. co zlapałem, to zlapałem...
A co do uwagi Areota - rozumiem Cię, nie każdy to lubi, ale uważam, że Biblia to nie jest księga nienaruszalna (szczególnie przyglądając się temu, co się z nią wyprawia). Można ją czytać dwojako - bawiąc się jej treścią, tak jak powyżej, albo całkowicie się jej poddając odbierając sobie tym samym prawo do jakiejkolwiek interpretacji po to, żęby to ona nas interprerowała a nie my ją. Ważne jest, żeby tych dwóch sposobów czytania nie mieszać. ten pierwszy otwiera możliwość mojemu opowiadaniu. ten drugi z moim opowiadaniem nie ma nic wspólnego.

A mi się nie podobało. I nie przez ośmieszanie religi, bo sam to nieraz robiłem, więc mnie to nie rusza. Po prostu tekst mnie nie rozbawił i tyle.

Zaufaj Allahowi, ale przywiąż swojego wielbłąda.

Aaa tam, dobre jest!

Troszku się zawiodłem. Gdybym nie czytał wcześniej "Twarzy", pewnie by mi się bardziej spodobało, ale czytałem i dlatego jest jak jest. Po prostu oczekiwałem więcej. Po cholerę dałeś tak dobry tekst jako pierwszy? :)

Gość może być ofiarą swego tekstu! Teraz wszystko będzie porównywane do "Twarzy", która okazała się hitem jak widzę. To jest nieco... inne, ale też dobre. I szkoda, że niedokończone jakieś takie. Dam 4

nie pozostaje mi nic innego jak rzucić pisanie na jakiś czas... przynajmniej dopóki się we mnie nie wzbierze na napisanie czegoś na poziomie ;)
na szczęście mam jeszcze szansę w fantastycznym kiczu...

To nie tak. Tekst jest na poziomie i to dobrym według mnie. Natomiast w odniesieniu do Twarzy jest po prostu gorszy :)

damn... niech tak będzie:)

Nie jest gorszy, bo jest inny! "Twarz" i "Prorok" to dwa, zupełnie różne opowiadania. Oba są zabawne, ale zwróćcie uwagę, że autor operuje w nich zupełnie innym rodzajem humoru. "Twarz" jest groteskowa i psychodeliczna - człowiek to czyta i myśli "WTF?! Co ten gość brał?" a jednocześnie trzęsie się ze śmiechu i przedawkowania nagromadzonego absurdu. "Prorok" to zręcznie napisana biblijno-popkulturowa parodia. Jest śmiesznie ale w konkretnych, nakreślonych przez autora ramach pewnej rzeczywistości. W "Twarzy" (i "Piórach) takich ram nie ma. Te opowiadania to prawdziwa orgia groteski i dziwnego, pokręconego humoru. "Prorok" jest bardziej "normalny", co nie znaczy, że gorszy. Rozbawił mnie bardziej, niż dwa pozostałe teksty, ale to pewnie kwestia gustu ;)