Garaż

Lubię czytać opowiadania, w których występują smoki, ale nie jako krwiożercze monstra, lecz mądrzejsze od ludzi magiczne istoty, których już nie ma w realu. Chętnie czytuję takie bajkowe teksty mojej czteroletniej córce, która zadała mi kiedyś pytanie:

– Dlacego te do buzi są smocki? Pseciez nie wyglądają i nie zyją.

Tłumaczyłem wtedy, że dzieci cmokają smoczki i pokazywałem jak. Kasia podsumowała moje wyjaśnienia tak:

– To gupie. To są cmocki, nie smocki.

Wkrótce okazało się, że strzeliłem samobója, czytając córce o smokach, bo zapragnęła mieć swojego. Nie musiał być duży, ale żywy, miał wyglądać jak smok i słuchać się jej (znaczy, być posłusznym).

Wiadomo przecież, że tatuś wszystko może i jeżeli czegoś nie robi, to nie chce. Więc wpadłem w niełaskę czteroletniej kobiety. Niektórzy z was wiedzą, co to znaczy.

W piątek wieczorem wróciłem z pracy tak zmęczony, że zostawiłem auto przed garażem. Nie chciało mi się wjeżdżać do środka, musiałbym ręcznie podnosić, a potem opuszczać rolowaną bramę garażową, bo wspomaganie się popsuło. Rano, gdy jeszcze było ciemno, obudziła mnie Kasia, skacząc po mnie i wołając:

– Jesteś najlepsy. Psywiozłeś smoka. Mam smoka!

Zaspany nie rozumiałem, czym sobie zasłużyłem, ale gdy dałem się zaciągnąć wewnętrznym przejściem do garażu, to, co zobaczyłem, natychmiast mnie obudziło.

W garażu siedział złocisty smok, ledwie się mieścił. Kasia przytuliła się do brzucha stwora i zachwycona wołała:

– Tato, zobac, jaki jest ciepły!

Pomyślałem: Chyba śnię, a drugą myślą było: On ją rozdepcze albo zje. Wtedy smok powiedział grzmiącym basem:

– Słyszę twoje myśli. Nie skrzywdzę jej. Żona usłyszała twoją córkę i przysłała mnie, żebym pokazał, że nie można mieć smoka na własność. Twój garaż jest w nocy portalem, łączącym nasze światy, ale musiałem czekać z przybyciem, aż będzie pusty, bo zgniótłbym ci samochód.

Tymczasem Kasia, korzystając z tego, że smok pochylił i przybliżył do niej głowę, zaczęła głaskać pysk i zawołała:

– On mówi i ja lozumiem!

Potem spytała z dziecięcą bezpośredniością:

– Mas dzieci?

Smok ściszył głos i zwrócił się do niej:

– Mam córeczkę, jest mała jak ty.

– Jestem duza. Mozes ją psyplowadzić? Będziemy się bawić.

Smok spojrzał na mnie z przepraszającym wyrazem pyska i powiedział:

– Muszę zapytać żonę, ale nasza smoczynka jest chyba jeszcze za mała na przejście przez portal. Może ty odwiedzisz nas z tatusiem?

Ale mnie urządził. Zrozumiałem, dlaczego miał na pysku te niewypowiedziane przeprosiny. Chyba wiedział z doświadczenia, co mnie czeka. Potem tylko przez chwilę tłumaczył Kasi, że musi wracać, bo żona i smoczynka się niepokoją, dlaczego znikł i jeszcze nie powrócił. Ja zostałem z nowym problemem, jak przekonać córkę, że nie mam instrukcji przechodzenia do świata smoków, a nocowanie w garażu nie jest najlepszym pomysłem. Moje perfidne stwierdzenie:

– To wina smoka, że nie powiedział, jak do nich przejść – spotkało się z ripostą:

– Bo nie spytałes.

Jeżeli masz garaż, wstawiaj do niego auto na noce, chyba że chcesz…