łamanie światopoglądów

Żaden ze mnie matematyk, ale… Po pierwsze, DNA to nie klocki. Po drugie, budujące je związki nie układają się za każdym razem zupełnie od nowa. Po trzecie, nie układa ich jeden urwis – daj mi nieskończoną liczbę urwisów, a dam głowę, że wszyscy w miarę szybko ułożą wszystkie możliwe kombinacje. Po czwarte – słabe, nic mi nie złamałeś i nadal jestem ateistą.

Rozdzióbią nas kruki, wrony i ptaki ciernistych krzewów.

Cześć, AS-ie!

Jeżeli prawie nie podejmowałeś dotąd prób prozatorskich, ta nie jest taka najgorsza na początek, ładny język i jasność myśli robią swoje (i aż trudno mi uwierzyć, ale nie użyłeś ani jednego średnika). Niemniej szereg cech takich, jak szczątkowość fabuły i postaci, skupienie na przekazie światopoglądowym, obecność przypisów – zastanawia mnie, czy może nie jest to bardziej miniesej niż opowiadanie. Elementów fantastycznych też za bardzo nie widzę.

Co do tego przekazu, trudno uwierzyć w klocki o stu różnych barwach, dałbym urwisowi czterobarwne (a co sobie żałować: Amarantowe, Cyjanowe, Granatowe i Turkusowe). Tak czy inaczej, 100!/25!^4 to wciąż całkiem spora liczba, a analogia czystsza. Sedno wszakże tkwi w czym innym: wyobraźmy sobie, że celem jest znalezienie “najwyżej punktowanych” układów klocków, przy czym układy nisko punktowane zostają odrzucone, a te lepsze są zapisywane i służą jako podstawa do eksperymentowania z kolejnymi. Ewolucja nie każe bachorowi próbować wszystkich możliwych kombinacji, lecz gra z nim w MasterMind (oczywiście i to nie jest perfekcyjna analogia, ale już bez porównania lepsza).

Znając zresztą Twoją wiedzę i głębokie przemyślenia, jakimi się nieraz dzieliłeś w wierszach i dyskusjach, nie wątpię, że to, co napisałem powyżej, nie jest dla Ciebie nowością ani zaskoczeniem. Możesz także kojarzyć, że już w XIX wieku wysuwano i obalano podobne, a nawet bardziej złożone rozumowania typu “jak zbudować oko metodą prób i błędów i na co komu pół oka”. Zastanawiam się zatem: czy nie umyka mi w tym tekście jakaś ukryta warstwa, dodatkowa myśl, dzięki której uznałeś go za godny podzielenia się z czytelnikiem?

Pozdrawiam serdecznie,

Ślimak Zagłady

AS

Przyjemny szort. Wszystko zgrabne, pomysłowe i klarowne w przekazie. Reprezentuje dobrze twoje stanowisko, a o to, poniekąd, w tym całym pisaniu chodzi. 

Bolly 

DNA to nie klocki.

Jakby się tak dobrze zastanowić, to jest w nim coś z klocków. 

Po czwarte – słabe, nic mi nie złamałeś i nadal jestem ateistą.

To nie jest kwestia łamania, to kwestia wizji;) 

Kwestia wizji.

Bolly:

ateiści wierzą, że boga nie ma;

kreacjoniści wierzą, że Bóg jest;

tak czy inaczej kwestia istnienia Boga

jest zawsze kwestią wiary;

moja wiara jest słaba

ale kiedy obserwuję niektórych ludzi

zaczynam wierzyć w ewolucję…

Ślimak Zagłady:

szanowny Ślimaku, Adenina, Cytozyna, Guanina i Tymina

to zaiste świetne klocki i w pełni się z Tobą zgadzam;

rozważałem Twoją wersję, ale obawiałem się 

że opowiadanie zmieni się w nudny, stochastyczny wywód;

postawiłem na wersję którą powyżej prezentuję

i przyznać trzeba, że liczba 100! przeliczona na miliardy lat

robi wrażenie;

(i aż trudno mi uwierzyć, ale nie użyłeś ani jednego średnika)

jakby nie było epika to sztuka operująca zdaniami

a zdanie musi się rozpoczynać od wielkiej litery

i kończyć kropką, toteż pisząc utwór epicki

dostosowałem się do wymogów;

za to w moich komentarzach średników nie zabraknie :)

serdecznie Cię pozdrawiam :)

AS

Bartkowski.robert:

bardzo dziękuję za czytanie i za Twój komentarz;

w mojej twórczości dominuje liryka, więc komentarz bardzo mnie ucieszył :)

Widzę, że miałaś jakąś wizję. Mnie osobiście nie porwała, ale rozumiem, że nie tworzysz prozy, więc mamy to, co mamy. Pewnie gdybym sam spróbował napisać wiersz, efekt byłby podobny. Nie dostrzegam elementów fantastycznych. Jak na pierwszy raz – jest w miarę dobrze. Pozdrawiam.

ateiści wierzą, że boga nie ma;

kreacjoniści wierzą, że Bóg jest;

tak czy inaczej kwestia istnienia Boga

jest zawsze kwestią wiary;

moja wiara jest słaba

ale kiedy obserwuję niektórych ludzi

zaczynam wierzyć w ewolucję…

Owszem, wierzę, że Boga nie ma. Tak jakby cokolwiek to zmieniało. Wiara wierze nierówna, bo można mieć lepsze lub gorsze powody, by w coś wierzyć. Dla mnie religię dyskredytuje właśnie samo to, że istnienie Boga jest kwestią wiary. Żeby nie było – też miewam wątpliwości odnośnie ewolucji, ale zostawiam jej badanie mądrzejszym od siebie.

Rozdzióbią nas kruki, wrony i ptaki ciernistych krzewów.

Adexx:

rozumiem Twoje stanowisko i dziękuję za czytanie i komentarz;

jednak zachęcam Cię do pisania wierszy

bo prozaicy tak samo jak poeci

operują intelektem, emocjami i wyobraźnią;

pozdrawiam;

Mam parę wierszy – kiedyś, pisząc opowiadania w moim uniwersum, dodawałem przed każdym nowym rozdziałem wiersz. Ale nie jestem pewien ich poziomu. Kompletnie się na poezji nie znam, a kiedy czytam wiersze innych, to często nawet nie wiem, o co w nich chodzi. Mogę powiedzieć, co myślę, o czym mniej więcej są i co czuję podczas czytania, ale jeśli chodzi o jakąś głębszą analizę czy interpretację – to już słabo. :P

Bolly:

Dla mnie religię dyskredytuje właśnie samo to, że istnienie Boga jest kwestią wiary.

trafiłeś w sedno; mnie też od ateizmu odstręcza fakt,

że trzeba wierzyć że Boga nie ma;

Adexx:

nie tak dawno rozmawialiśmy z szanowną Finklą na temat rozumienia wierszy;

padł przykład, że zupełnie nie rozumiem sonaty księżycowej Beethovena 

a jednak słucham jej bez opamiętania;

liryka często przemawia do emocji, więc trudno o zrozumienie

kiedy czasem nie rozumiemy własnych…

warto więc zaprezentować swoje utwory liryczne;

Ślimak Zagłady jest znakomitym znawcą poezji i potrafi służyć poradą;

nieskromnie dodam, że i ja trochę wiem na ten temat;

Fajny tekst. Wniosek narratora zbyt daleko idący. 

AP:

bardzo dziękuję;

Wniosek narratora zbyt daleko idący. 

czasami liczby przekonują bardziej niż słowa;

serdecznie pozdrawiam

Eee, nie. Jako proza słabo to wygląda, a wniosek… Cóż, każdy ma swoje.

Mnie na przykład zawsze zastanawiało, jak mocno trzeba wierzyć, żeby uwierzyć w kolejny poziom po śmierci, druga szansę; żeby uwierzyć w jakiegoś Boga, który wszystko stworzył i teraz chce by go jego kreacje wielbiły; żeby uwierzyć, że istota, która stworzyła wszytko przemawia przez mesjaszy, kapłanów i innych ludzi, bo… No właśnie, czemu? Całka koncepcja w stylu: stworzyłem was, ale wam się nie ukażę i nie dam wam żadnych dowodów na moje istnienie, musicie wierzyć na słowo ludziom, którzy twierdzą, że przez nich przemawiam i nauczam, jest naciągana mocniej, niż fabuła "365 dni" :P 

Niemniej jednak – każdy ma prawo wierzyć w co chce, więc w kwestiach istnienia wszechświata/życia/czegokolwiek można wierzyć w przypadek lub jego brak, nie moja sprawa. 

Pozdrawiam serdecznie 

Q

Known some call is air am

To tylko dopowiem, że w ogóle nie miałem zamiaru wdawać się w światopoglądowe dywagacje. Mój komentarz odnosił się jedynie do wniosku narratora wyciągniętego z przedstawionych w tekście przesłanek. A swoją drogą wyciąganie ze zdanie: “W jednej chwili uświadomiłem sobie, jak mocarna musi być wiara w to, że świat powstał przez przypadek” wniosku, że narrator przedstawia swoje wyliczenia jako dowód uprawdopodabniający istnienie Boga, też jest zbyt daleko idący. 

Outta Sewer:

dzięki za szczery komentarz;

nie roszczę sobie prawa do bycia prozaikiem (o czym napisałem we wstępie);

co do dalszej części Twojej wypowiedzi: podzielam Twój sceptycyzm;

mnie także trudno uwierzyć w jakąkolwiek religię

choć nie ukrywam, że np. stosowanie niektórych zasad biblijnych

jest życiowe i praktyczne;

poza tym nie dowierzam również większości nauk;

jedyną moją religią jest wiara w matematykę;

np. zawsze wątpiłem w teorię wielkiego wybuchu a to z tego względu

że nie istnieje aparat matematyczny opisujący osobliwość;

i nie ukrywam, że ze złośliwą satysfakcją obserwuję

jak Webb rozwala współczesną kosmologię…

serdeczne :)

AP:

oczywiście nie da się obliczyć istnienia Boga;

jednak liczby mają swoją wymowę, niepokoją;

to tak jak w polityce:

wszystko pięknie, wszystko cacy, a dane przerażają;

choć nie ukrywam, że np. stosowanie niektórych zasad biblijnych

jest życiowe i praktyczne;

Ależ oczywiście! W każdej, nawet najbardziej popapranej religii, znajdziemy choć jedną zasadę, która jest rozsądna, mozliwe że życiowa i praktyczna. Nie jestem katolikiem, a przynajmniej pięć z dziesięciu przykazań uważam za słuszne :)

i nie ukrywam, że ze złośliwą satysfakcją obserwuję

jak Webb rozwala współczesną kosmologię…

A, to też ciekawe. Nie śledzę na bieżąco, ale czasem przeczytam jakiś artykuł, podług którego naukowcy zostają raz za razem zaskakiwani przez dane, spływające z rzeczonego teleskopu :)

Pozdrawiam serdecznie

Q

Known some call is air am

Outta Sewer:

https://www.youtube.com/watch?v=WO3Uzg6CPQE