Wyzwanie #41 Jak nie kijem go, to wierszem!

Rymy częstochowskie dozwolone, mury Jasnej Góry rozwalone?

Czołg może wpaść w poślizg na zwłokach, na asfalcie

Potop szwedzki ABBA pater, cycate szwedki, lepsze od mulatek?

Czołg może wpaść w poślizg na zwłokach, na asfalcie

Leclercu, możesz nawet zapodawać rymy na NieświadoMC! ;]

Jak opisał mnie pewien zacny Bard: "Szyszkowy Czempion Nieskończoności – lord lata, imperator szortów, najwspanialsza portalowa Szyszunia"

Yyy, mnie nie wiązać rymów, a kozie ogony, więc tylko popatrzę

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Bez ryzyka nie ma zabawy, więc…

Sposób na ducha

W moim hotelu na fotelu

siedział duch. Jeden, nie dwóch.

Nie był straszny, raczej przaśny,

lecz robił miny i dziewczyny

uciekały. Nie chciały…

Wziąłem bejsbola, walnąłem duchola.

Kij przezeń przeleciał. Nic się nie stało.

Duszysko spokojnie siedziało.

Wkurzony mówię wierszem:

Duchu z puchu, po pierwsze

„Ora et labora”.

Użyję wentylatora.

On cię rozniesie po całym świecie.

Nie będziesz mi psuł polowania,

gdy chcę miłego bzykania.

Duch się odezwał nieprzestraszony:

Twymi rymami jam zniesmaczony.

Nie zdzierżę tego, więc znikam, kolego.

Morał znajdziecie zapewne sami.

(Nie pałką w ducha, lecz rymami…)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Koalo75, świetne! 

Pecunia non olet

W związku z brakiem związku informuję, że ludzie na gifie są zdumieni, niekoniecznie przerażeni

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Wow! <3

entropia nigdy nie maleje // Outta Sewer: Jim, in­dio­to Ty, nadal chyba nie ro­zu­miesz

Butnie uznam, że gify Tarniny i Jima oznaczają ich pozytywny odbiór “Sposobu na ducha”. :)

Ko­ala­75 I to jest powiew świeżości na scenie polskiego rapu!

ani pospolity, ani niepospolity, taki w sam raz

Brzmi jak dobra okazja do zapodania wierszydełka, jakie stworzyłem gdy byłem w świetlicy, a moi rówieśnicy robili tam większe burdelo bum bum niż Włosi w “Jak rozpętałem drugą wojnę światową”.

Piątek z klasą

Oto więc chaos – jego definicja

Bo niezbyt wesoła jest moja pozycja

Mam już dość wszystkiego tego

Ale jest piątek – tyle z farta mego

Więc w górę wznoszę moje modły

Humor otacza mnie podły

A obok nas trzecia klasa

I lepiej się zachowuje ta młodsza masa

Bo oni grzecznie jedzą, coś tam oglądają

A moi z erotycznych żartów ubaw mają

Nagle Witek krzyczy: “Patryk, jaką ty masz wielką pałę!”

Tym komentarzem wytrzeszczył mą gałę

I jak mam to rozwiązać w sposób niebanalny?

Najlepiej taki niekoniecznie karalny?

Piszę więc ten wiersz, topię was w mych żalach

Bo przez nerwy jak Stalin skończyć nie mam w planach

Ach, przed chwilą doszła do mych uszu cichych rozmów symfonia

Czy w tym pokoju zapanowała harmonia?

Tak, piękne to były minuty

Lecz znów dochodzą żałosnych kpin nuty

ani pospolity, ani niepospolity, taki w sam raz

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Tar­ni­na Jak mam to zinterpretować? :d

Zgaduję, że wyszedłem na idiotę, ale chętnie dowiedziałbym się, czy nie zrozumiałem tematu, czy chodzi o jakość tekstu, czy…?

ani pospolity, ani niepospolity, taki w sam raz

O kierowcach BMW

Poczułem na zderzaku zły oddech,

Nawet nie muszę patrzeć na markę.

Migają długie światła tak podle,

Chcesz pokazać, ile to jest warte.

Migaczem gardzisz tak jak kulturą,

Ty myślisz, żeś urodzony wygryw.

Chłopie, masz nierówno pod kopułą -

To tylko twych kompleksów wysryw.

PS. przepraszam za stereotypy, ale to sama prawda 

teksty publikuję również na www.zygisonar.com

Zgaduję, że wyszedłem na idiotę, ale chętnie dowiedziałbym się, czy nie zrozumiałem tematu, czy chodzi o jakość tekstu, czy…?

Aha, czyli gify z Firefly nie budzą entuzjazmu :) Nie wyszedłeś na idiotę, po prostu szczęka mi opadła i jeszcze jej szukam :)

Mieliśmy kiedyś konkurs raperski :D

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Tar­ni­na O, to się cieszę. Gifa oczytałem jako wyraz zawodu, ale jak tak to mi miło. (:

ani pospolity, ani niepospolity, taki w sam raz

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Proza: “Strach”

Myślałam, że w końcu czas się zatrzyma na drabinie do nieba. Zamiast chmur mam pełno pyłu w ustach. I strach, paraliżujący strach, jak przed wygłodniałą watahą późną nocą. To tylko syreny. Nie te, które zarzucają sieci, te, które mają dokładnie dobrany ton, częstotliwość, by przerażać.

Przez okno widzę kilka szarych klocków, które raz po raz z impetem lądują w gruzie, i ogień, który trawi resztki. Kiedy wieje wiatr, niesie go na sąsiednie. Boję się, że ten mój – w końcu się podda. Co ja pocznę bez tej kilkumetrowej kostki Rubika? 

Tu właśnie rodziło się tyle uczuć, emocji, ważnych dat. To tutaj wychowałam syna i mam wszystko, na co harowałam ponad dwadzieścia lat. Rozumiem, tak, dzisiaj rozumiem, ile jest prawdy w myśli, że do rzeczy lepiej się nie przywiązywać.

Oddam wszystko, chcę żyć. Dzisiaj boję się zejść do piwnicy, która pewnie jest zajęta, i tylko płacz, płacz, modlitwy… Modlitwy, które rozpływają się jak mgła białym skrzydłem gołębia. 

Tyle, że teraz to my jesteśmy uwięzieni w klatkach. On nie szybuje po niebie, ledwie żyje zakrwawiony, a krew przelewa się z rąk do rąk. I coraz jej więcej na chodnikach, schodach. Na ulicach, jak pędraki, leżą cała. 

To było w plecy, bo nie miał odwagi spojrzeć prosto w oczy, jak człowiek z honorem.

Podeszłam do okna, rozsypałam się milionami szklanych drzazg…

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

(biały wiersz)

na Rynku Starego Miasta

chłopiec dziewczynie szepce czułe słówka

miasto przykłada ucho

i wzdycha

Jutro otworzy swe podwoje

a wtedy wszyscy przyjdą do niego

starzy i młodzi, dziewczynki i chłopcy

promienni

Przez bramy wjechały czołgi

Płoną domy jeden za drugim

Zamarło strwożone moje miasto

znów wojna

Wiem, wyzwanie się technicznie skończyło, ale jego pomysł był bardzo przyjemny i zasługiwał na uwagę, a inspiracja niestety nadeszła…

Kiedy idę ulicą, jeden na pięciu dorosłych

głosował na nowy, świeży, tym razem nasz długopis.

To chłopi.

Kiedy idę ulicą, jeden na pięciu dorosłych

głosował na nielichwiarza mocnego w gębie i w sporcie.

Ci gorsi.

Kiedy idę ulicą, jeden z dziesięciu dorosłych

głosował na kogoś, kto każe się leczyć u wiejskiej baby.

To słabe.

Kiedy idę ulicą, jeden z dziesięciu dorosłych

głosował na drobnicę mówiącą o rzeczach mniej ważnych.

Też na nic.

Kiedy idę ulicą, jeden z dwudziestu dorosłych

głosował na typa z gaśnicą „kroplówki były za słone”.

No comments.

Kiedy idę ulicą, aż jedna trzecia dorosłych

nie głosowała wcale, jak luzak człapiący z ufnością

za osią.

Same osły.

I ja osioł.

Późna inspiracja? Lepiej późno, niż wcale. :)

Późna inspiracja? Lepiej późno, niż wcale. :)

Dokładnie!

Poza tym, to nie zawody, a zabawa i doskonalenie warsztatu w zadaniach problemowych… ;]

Jak opisał mnie pewien zacny Bard: "Szyszkowy Czempion Nieskończoności – lord lata, imperator szortów, najwspanialsza portalowa Szyszunia"