Nowa Fantastyka

Podobały mi się:

Lekkość, i to podwójna: lekkość pisania i lekkość latania

Optymizm i energia

Odwaga tworzenia jako myśl przewodnia.

Całość brzmi jak hymn artystów.

Co zaburza postrzeganie: ”zawiśniemy w pustce” – na tle tego całego słonecznego obrazu jest wielką czarną dziurą. W innym wierszu zupełnie bym tego nie zauważył, a tutaj widzę.

Rozumiem intencje, że tutaj tekst się zatrzymuje, osiągnął kulminację, jest budowanie nowego w próżni. Dobrze zgadłem?

Pozdrawiam!

Mam podobne odczucia jak @marzan – ta pustka mnie tu przeraża (czy to zamierzone?) i irytuje.

Ale ogólnie utwór ma w sobie lekkość, nie jest napuszony czy patetyczny – to plus.

Podoba mi się dobre wykorzystanie wieloznaczności wyrazów, przykładowo:

póki grzmi ciąg liter

zręczne bardzo.

entropia nigdy nie maleje // Outta Sewer: Jim, indioto Ty, nadal chyba nie rozumiesz

zręczne bardzo.

A to racja – pisanie jak silnik rakiety, mocno działa na wyobraźnię, synergia obraz-dźwięk, w dodatku wyraźne skojarzenie z lotem ku górze, bo takie kadry z filmów każdy ma w pamięci.

i ciąg liter jak ciąg silników – wznosi

Dobre.

entropia nigdy nie maleje // Outta Sewer: Jim, indioto Ty, nadal chyba nie rozumiesz

Polecieć tak wysoko, by poczuć się jak dzieci, których wyobraźnia nie ma ograniczeń i nic ją nie ściąga w dół.

Bardzo dobry wiersz. Najpiękniejsze moim zdaniem w życiu, jest pielęgnowanie wewnętrznego dziecka. Mieć w sobie wciąż nadzieję, że zawsze można wszystko zacząć od nowa.

Pozdrawiam serdecznie i życzę dobrego dnia.