Heksafobia

Witaj. :)

Bardzo dziękuję za oznaczenie wulgaryzmów. :)

Ze spraw technicznych – sugestie i wątpliwości (do przemyślenia):

Dziękuje wszystkim za przybycie w tych jakże ciężkich dla nas czasach. – literówka?

Znaczną część kojarzyłem, padło nawet imię byłego wiceprezesa . – zbędna spacja przed kropką?

Niektórzy opuszczali salę z trzaskiem drzwi, inni pozostawali na swych miejscach, niedowierzając uszom. – ort.. – osobno?

Brakowało imienia zleceniodawcy, ale w rogu widniał adres.  (za dużo spacji?) Rzekomo, w jednej ze starych fabryk zadomowił się demon – jeden z tych uprzykrzających, ale nie śmiertelnie niebezpiecznych.

Usłyszałem cichy szelest za plecami, lecz oczy skierowały się ku środkowemu obiektowi – nie ważne, od której strony liczyć, zawsze będzie drugi. – ort. – razem?

Skłaniałem się raczej ku pierwszej opcji – według informacji, miałem mieć do czynienia z ”Psotnikiem”. – trochę mi zgrzyta (?)

Cóż, taka śmierć, w porównaniu z alternatywą, wcale nie wydawała się taka zła. – powtórzenie?

Zatrzymał się nad trupem, którego biała skóra odchodziła płatami od ciała. Rozkład ciała następował niezwykle szybko. – i tu?

Bardzo dobry, trzymający w napięciu horror, oczywiście przywołujący wspomnienie „Egzorcysty”.

Pozdrawiam serdecznie, klik. :)

Pecunia non olet

Hej Bruce,

Dziękuję za przeczytanie i klika :D Zaraz zabieram się za poprawki.

Pozdrawiam :) 

edit :

(za dużo spacji?)

Albo to jakoś dziwnie sformatowało, albo ja czegoś nie wiem – jest pojedyncza spacja, ale tak się wyświetla.

Z pewnego dystansu, wybacz że już po becie, mam taką konkluzję, że podobnie jak ja w większości tekstów, nie możesz się zdecydować czy chcesz pisać grozę, czy chichotać z czytelnikami.

Zaczyna się zabawnie, kończy czystą grozą. Dosypanie tła jest super, bo wcześniej bohater jawił się trochę jako dupek. I w pewnym momencie odkrywamy, że może gość ma jakąś przeszłość, a nawet głębię. Tragicznie właśnie wtedy, nie… nie będę spoilerować;)

Ładnie pokazałeś mrok tajemnic, które otaczają bohatera, powiedziałabym że wręcz się do niego lepią.

Demon smakowity i mam nadzieję, że mi się nie przyśni.

"nie mam jak porównać samopoczucia bez bałaganu..." - Ananke

Z pewnego dystansu, wybacz że już po becie, mam taką konkluzję, że podobnie jak ja w większości tekstów, nie możesz się zdecydować czy chcesz pisać grozę, czy chichotać z czytelnikami.

Zaczyna się zabawnie, kończy czystą grozą. Dosypanie tła jest super, bo wcześniej bohater jawił się trochę jako dupek. I w pewnym momencie odkrywamy, że może gość ma jakąś przeszłość, a nawet głębię. Tragicznie właśnie wtedy, nie… nie będę spoilerować;)

Ładnie pokazałeś mrok tajemnic, które otaczają bohatera, powiedziałabym że wręcz się do niego lepią.

Demon smakowity i mam nadzieję, że mi się nie przyśni.

"nie mam jak porównać samopoczucia bez bałaganu..." - Ananke

Hej Ambush,

Dziękuję jeszcze raz za betę i klika :) 

nie możesz się zdecydować czy chcesz pisać grozę, czy chichotać z czytelnikami.

Tutaj muszę się zgodzić o.o Teoretycznie, celuję w grozę, ale zawsze wychodzi tak, że dodaje jakieś, powiedzmy, elementy humorystyczne. Może w przyszłych tekstach z tego zrezygnuje, może nie…

Demon smakowity i mam nadzieję, że mi się nie przyśni.

Też mam taką nadzieję. Nie chciałbym koleżki spotkać.

Pozdrawiam :)

I ja dziękuję; formatowanie podczas publikacji to problem dla nas wszystkich, zatem doskonale rozumiem. :)

Pozdrawiam serdecznie. :)

Pecunia non olet

Bruce,

Formatowanie to w takim razie chyba udręka każdego pisarza o.o Ale dobrze wiedzieć, że nie jestem w tym sam :)

O nie, z pewnością nie jesteś sam, Pnzrdiv.117. :)

Kiedy ja zamieszczałam tu moje pierwsze teksty, całkowicie się rozjeżdżały… :)

Pozdrawiam ulubionym z “Trójkąta Bermudzkiego”: “Zdrów!”. :)

Pecunia non olet

Yoooł, 

Wpadam po becie. 

Mniej wiesz już co myślę bo pisałem ci swoją opinię przy każdej wersji, ale oczywiście trzeba tu coś jeszcze zostawić :D

Styl prowadzenia narracji skojarzył mi się z Wellsem czy innymi rzeczami z tego okresu. Momentami może też z Lovecraftem. Na pewno nie tworzeniem grozy, ale stylem opowiadania historii, który np. podczas wchodzenia do domu był trochę takim referowaniem w pozytywnym sensie. Nie każdemu się to spodoba, ale mi przypadło do gustu.

Pierwsza wersja była dobra. Ale po tym jak z Ambush podrzuciliśmy ci kilka rad i rozpisałeś opowiadanie jest jeszcze lepiej. Mamy wielowymiarowego bohatera, twist wszystko układa się w ciekawą historię. Może jest trochę niedopowiedzeń, ale czytelnik domyśla się niektórych rzeczy pomiędzy wersami. 

No i ten akapit po zabiciu demona. Na początku go nie zrozumiałem, ale teraz uważam, że to najlepszy akapit, który napisałeś. 

Tylko nie rozpuść się od komplementów :D

Żeby nie było że tylko chwalę muszę jeszcze ponarzekać. Zabrakło mi jedynie większego akcentu na demony. Mamy wspomniane tylko dwa i wydaje się, że to tylko fragment uniwersum. Z chęcią poznałbym więcej stworów, ale to jedynie taki niedosyt czytelnika. 

Wyszedł taki mroczny noir z łowcą demonów udekorowany polityką :) 

Zastanawiam się czy nominować do piórka. Poddam tekst próbie czasu, bo nie wiem czy za bardzo się z nim nie zżyłem przez długą betę. 

Pozdrawiam i mam nadzieję, że kolejne teksty też zrobią na mnie takie wrażenie. 

Kto wie? >;

Siema Skryty,

Ale rozprawkę napisałeś o.o

Z chęcią poznałbym więcej stworów, ale to jedynie taki niedosyt czytelnika. 

A może napiszę kiedyś backstory dla bohatera i przedstawię więcej demonów. Kto wie… A tak dla poprawki – są trzy demony. Ten głos przy rzece to oddzielna postać :D 

Cieszę się, że tekst się podoba i nie  przejadł się po kilkukrotnym czytaniu przy becie :) Szczególnie doceniam uwagi co do rozpisania,  bo jak teraz o tym myślę, to pierwsza wersja była mocno wybrakowana.

Jeszcze raz dziękuję za betę i pozdrawiam :)

Ten głos przy rzece to oddzielna postać :D 

A no i na końcu też jest król demonów to może cztery :)

Cieszę się, że tekst się podoba i nie  przejadł się po kilkukrotnym czytaniu przy becie

a no nie przejadł bo za każdym razem dorzucałeś coś nowego, ciekawego.

Pozdrawiam!

Kto wie? >;

A no i na końcu też jest król demonów to może cztery :)

Ja naliczyłem  łącznie z nim trzy o.o no i teraz zagadka – kto jest czwartym?

Nieźle opowiedziana historia wywalonego z roboty łowcy demonów, podejmującego się nietypowego zlecenia. Czytało się całkiem dobrze, choć wykonanie mogłoby być lepsze.

Czułem pot spływający po szyi, a mój oddech stawał się… → Czy zaimek jest konieczny?

…zapłaciłem i opróżniłem zawartość buteleczki jeszcze w progu. → Można opróżnić buteleczkę, ale nie jej zawartość.

Proponuję: …zapłaciłem i opróżniłem buteleczkę jeszcze w progu.

Dlaczego nie – pomyślałem – ostatnie zlecenie przed końcem kariery. → Druga półpauza jest zbędna. Przed myśleniem nie stawia się półpauzy.

Proponuję: Dlaczego nie – pomyślałem, ostatnie zlecenie przed końcem kariery.

…zrobiłem krok do tyłu i z niemałą fatygą wróciłem na ścieżkę… → Czy na pewno z fatygą?

Proponuję: …zrobiłem krok do tyłu i z niemałym trudem wróciłem na ścieżkę…

…oświetlanym słabym blaskiem księżyca. → Blask nie mógł być słaby, albowiem blask jest mocny i jaskrawy.

Proponuję: …oświetlanym słabym światłem księżyca.

Ostrożnym ruchem wyciągnąłem Colta z kabury… → Ostrożnym ruchem wyciągnąłem colta z kabury…

Nazwy broni piszemy małą literą. nazwy broni Poradnia językowa

Tuż obok stało drzewo. → Drzewa nie stoją, drzewa rosną, więc: Tuż obok rosło drzewo. 

Cudem wspiąłem się po pniu, kurczowo trzymając się gałęzi. Wziąłem wdech, a potem następny i skoczyłem. Udało mi się wylądować… → Lekka siękoza.

Proponuję: Cudem wspiąłem się po pniu, kurczowo chwytając gałęzie. Wziąłem wdech, a potem następny i skoczyłem. Zdołałem wylądować…

Od tego wszystkiego zakręciło mi się w głowie. Krótki odpoczynek i udam się na rekonesans – stwierdziłem. Już nie czułem się obserwowany… → Jak wyżej.

Proponuję: Od tego wszystkiego poczułem zawrót głowy. Krótki odpoczynek i udam się na rekonesans – stwierdziłem. Już nie czułem, bym był obserwowany a wciąż nie mogłem sobie przypomnieć, co właściwie spotkałem. Za daleko zaszedłem, by się wycofać.

Ot najzwyklejszy opuszczony budynek. 

Wizyta na piętrze budynku… → Czy to celowe powtórzenie?

Przynajmniej nie musiałem się martwić o postępującą próchnicę. → Czy na pewno chodzi o próchnicę?

Kurczowo trzymając się barierki, zszedłem na dół… → Czy dookreślenie jest konieczne? Czy mógł zejść na górę?

…wydawało mi się, że widzę zarys postaci w sułtanie. → Chyba miało być: …wydawało mi się, że widzę zarys postaci w sutannie.

…odpaliłem zapałkę od jeansów… → …odpaliłem zapałkę od dżinsów…

Używamy pisowni spolszczonej.

Podniosłem się z podłogi, biegnąc w stronę, gdzie widziałem zarys… → Czy na pewno robił to jednocześnie?

A może miało być: Podniosłem się z podłogi i pobiegłem w stronę, gdzie widziałem zarys…

Padłem twarzą do ziemi… → Padłem twarzą do podłogi…

…a Colt wypadł z dłoni. → …a colt wypadł z dłoni.

Pocisk spudłował… → Zdaje mi się, że pudłuje strzelający, nie pocisk.

…a materiał koszuli nasiąkał krwią. → A może zwyczajnie: …a koszula nasiąkała krwią.

…przyłożyłem Colta do skroni demona. → …przyłożyłem colta do skroni demona.

…ale Colt wyślizgnął się z drętwiejącej dłoni. → …ale colt wyślizgnął się z drętwiejącej dłoni.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Hej Regulatorzy,

Dziękuję za przeczytanie i tak dokładną łapankę błędów :D  Dopiero zauważyłem, że przy końcówce zrezygnowałem z określania broni modelem i cały czas markę pisałem… Już biorę się za poprawki. 

Pozdrawiam :)

Regulatorzy, 

Poprawione :D jeszcze raz dziękuję

Bardzo proszę, Pnzrdiv.117. Miło mi, że mogłam się przydać. Uznałam, że udam się do klikarni. :)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Regulatorzy, mi również miło :)

Fajnie mieć wspólny powód do przeżywania tego co miłe. :)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ale mi bardziej, bo cieszy mnie, że doceniłaś moje opowiadanie o.o

Hej :)

Fajne opowiadanie, nieźle mi się czytało. Na duży plus stopniowe ujawnianie informacji i zagłębianie się w mrok. @Skryty pisał, że to opowiadanie w stylu noir i chyba to najlepsze okreslenie tego tekstu

powodzonka w przyszłości 

pozdrawiam :)

Zawsze coś da się poprawić

Hej Kulosław,

Ciesze się, że dobrze się czytało :D Dziękuję i również pozdrawiam :)

Siema. Musiałem usunąć poprzedni komentarz, bo nijak nie szło tego edytować z poziomu smartfona. Dobrze się czytało. Masz w tekście kilka literówek i powtórzenie pod koniec. Dobre opko, ale mnie nie przestraszyłeś. Pozdrawiam.

Siema,

Dziękuję za przeczytanie i uwagi. Zaraz zobaczę te powtórzenie, a na literówki rzucę okiem w wolnej chwili.

Pozdrawiam :)

Hej, lekko śmiesznie i lekko strasznie, trochę dłużyzn gdy bohater tak idzie i idzie i trochę dobrej akcji w finale :). Taka mieszanka ostatecznie się klika :). Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Hej Bardjaskier,

Dziękuję za odwiedziny i kilka :D Masz rację, że trochę się dłuży, ale szczerze nie wiedziałem jak już to bardziej skrócić… Bardzo mi miło, że ogólnie jest pozytywny odbiór.

Pozdrawiam :)

Hej, tekst mi się podobał, na początku miałem lekkie wątpliwości czy bohater to demon w jakimś alternatywnym świcie, ale to taka mała drobnostka. Z literówek Przez ułamek sekundy wydawało mi się, że widzę zarys postaci w sutanna – taki od mały błąd. Chociaż mam wrażenie że opowiadanie jest lekko chaotyczne rozpisany, to znaczy część kwestii mówionych była kursywą, część po myślniku, a część tak i tak. A co do treści to piszesz fajnie i oby tak dalej, nie jestem fanem tej śmierci pod koniec, mam wrażenie, że za bardzo ostudziło to emocje. Taka jest moja osobista opinia, niekoniecznie musisz się tym kierować :)) Pozdrawiam :)) Ps. Wybacz nieład, ale pisanie komentarzy na telefonie to jest jakiś dramat.

Hej Lajkorn,

Dziekuje za przeczytanie i opinie :) Literówki poprawie popołudniu.

Akurat z ta kursywa to taki zabieg stylistyczny – np. zapis myśli bohatera, więc dlatego czasami brakuje półpauzy. A co do śmierci pod koniec – doceniam uwagę, choć inne zakończenie tutaj mi nie do końca pasowało, ale zapamiętam na przyszłość :D

Pisanie komentarzy na telefonie też nie należy do moich ulubionych zajęć..

Pozdrawiam :)

Hej, pnzrdiv.117

Bardzo dobrze się czytało. Humor na plus.

Końcówki nie zrozumiałem chyba. Trochę chaotyczna się też wydaje. Wpadło Ci też kilka nadprogramowych enterów.

Zakładam, że kolejne gwiazdki *** (sceny) są przejściem do kolejnej perspektywy. Przez te urywane sceny się pogubiłem właśnie. Przechodzenie od pierwszej do trzeciej osoby między scenami. W takim razie czemu to jest w jednej scenie? Wchodzi nowa perspektywa, a na końcu jeden akapit po enterze – w pierwszej osobie.

– Zajmę się tym osobiście. Chcemy rozpierdolić tę cholerną radę, tak samo jak i wy.

Przyczajony za filarem, próbowałem przeładować magazynek. Ręce mi się trzęsły, przez co część naboi wylądowała na podłodze. Od utraty krwi robiło mi się słabo.

Ogólnie dobre opowiadanie. Fajnie się czytało.

Pozdrawiam.

Hej Ramshiri,

Dziękuję za odwiedziny i uwagi :) Miło mi, że dobrze się czytało.

Zaraz poprawie te entery.

Przechodzenie od pierwszej do trzeciej osoby między scenami. W takim razie czemu to jest w jednej scenie?

Właśnie przy tym fragmencie na becie usłyszałem, że akurat w tym miejscu “***” jest zbędne. Ale chyba jednak przywróce, skoro miesza w odbiorze. 

Pozdrawiam :)

Hmmm, czytało się nieźle, ale w końcówce się pogubiłam. Nie jestem pewna, kto co mówi, co komu w końcówce nie wyszło…

Nie bardzo rozumiem, po co bohater bierze to ostatnie zlecenie, skoro już i tak nie pracuje, ale to już nie jest takie ważne. Może coś tam próbuje sobie udowodnić.

Babska logika rządzi!

Hej Finkla,

Dziękuję za przeczytanie i w wolnej chwili przyjrzę się dialogom z końcówki.

co komu w końcówce nie wyszło…

To Walefor mówi do księdza, w odniesieniu do jego wcześniejszego niezadowolenia, że „impersonator” nawalił. 

Motywacją bohatera właśnie miało być takie udowodnienie samemu sobie, że mimo decyzji rady, wciąż się nadaje do łapania demonów.

Pozdrawiam :)

A widzisz. Ja nie wiedziałam nawet, że oni rozmawiają o impersonatorze. Raczej mi się wydawało, że o bohaterze. Ale to enigmatyczne “cel” może się odnosić do wszystkiego. I dlaczego fakt, że mógł podołać, sprawia im przykrość?

Babska logika rządzi!

Aa ja miałem na myśli inny fragment. Trochę się pogubiłem o.o Tak, “cel” odnosi się o bohatera. 

Czyli: nie idź do roboty nawalony, szczególnie jeśli tej roboty już nie masz ;)

Ok, rozumiem frustrację bohatera, ale sama intryga mi umyka. Kościół dogadał się z piekłem, żeby wspólnie uwalić radę. Chodzi pewnie o kasę. Ale w ochronie ważniejsze jest, kto jest skuteczniejszy, skoro kliencie sami odchodzili od rady, to po licho porozumienie z demonami? I jakie znaczenie w całym tym spisku ma porażka bądź zwycięstwo nawalonego, wypieprzonego z roboty łowcy?

IMO pomysł dobry, ale by się go nieco rozwinąć przydało.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Hej Irka_Luz,

Dziękuję za przeczytanie :)

Klienci odchodzili od rady właśnie na skutek działań kościoła współpracującego z piekłem. Porażka łowcy miała być przykładem sabotażu działań rady i psucia im reputacji. A współpraca z piekłem wzieła się stąd, że kościół nie chciał brudzić sobie rąk. Ale w opowiadaniu ten konflikt raczej gra drugoplanową rolę, więc za bardzo tego nie rozpisywałem. Na rozwinięcie “uniwersum” mam plany.

Pozdrawiam :)

Przyjemnie się czytało :)

Przynoszę radość :)

Anet, cieszy mnie pozytywny odbiór :)