Averswald

Erwolf stał na jednej z licznych łąk Averswaldu. Lekki wiatr przyjemnie muskał skórę i wprawiał w dobry nastrój. A raczej wprawiałby.

Ale wiatr niósł zapach śmierci.

Skaveni. Nikt nie spodziewał się ich ataku. Mało kto wiedział o ich istnieniu. Ludzie bali się orków, zwierzoludzi i mrocznych elfów. Skavenów nie bał się nikt. A to właśnie oni stali pod Averswldem. I były ich setki. A żołnierzy Imperium było ledwie 60.

– Panie pułkowniku?– usłyszał za sobą Erwolf.

– Czego chcesz Hal?

– Takem se pomyślał… Nie mamy chyba szans, prawda?

– Brawo geniuszu.

– Jest pan pułkownik całkiem pewny? Nie zna pan sztuczek jakowych? Albo manewrów jakich sprytnych?

Erwolf milczał przez chwilę. Myślał już nad tym i to całkiem sporo. Miał pomysł. Ale za takie pomysły groził stryczek.

– A żebyś wiedział, że znam taką sztuczkę.

– Zna pan?

– Znam. Za kwadrans przyślij do mojego namiotu jakiegoś rekruta.

Erwolf podjął decyzję. Był wiernym sługą Imperatora i rycerzem. Ale umierac nie zamierzał.

**********

Von Richbonn siedział w namiocie i bawił się sztyletem. To było piękne ostrze. Pozłacana rękojeśc, przyozdobiona szmaragdami. 30 centymetrowa klinga ze skomplikowanym grawerunkiem. Prawdziwie królewski dar, który Erwolf otrzymał od księcia Magnusa za udział w bitwie o Aarnau. Taka wspaniała broń, a użyta tak niegodziwie.

Do namiotu wszedł żołnierz. Młody. Jak cholera. Erwolf ocenił, że ma nie więcej niż 19 lat. Chociaż on w jego wieku otrzymał już pierwszą misję jako członek Imperialnego Wywiadu.

– Pan pułkownik wzywał?

– Wzywał.

– Jeśli chodzi o córkę młynarza to klnę się na Bogów, że sama mi się do namiotu wepchała…

– Nie o córkę młynarza chodzi. Powiedz mi. Wiesz coś o przywoływaniu demonów?

– Pan pułkownik wybaczy, ale chyba nie rozumiem…

– Wiem, że nie rozumiesz. Ale wiesz, że do przywołania demona wymagana jest ofiara. Nie miej żalu. Ja też zaprzedaję duszę.

Młody żołnierz zrozumiał.

Ale trochę za późno.

**********

– Atakują! Wszyscy do broni! Ruszac dupy i formowac szeregi!

Żołnierze biegali po obozie i próbowali się zorganizowac. A skaveni biegli. Widok był niezwykły. Setki szczuroludzi pędziły w kierunku szergów imperialnych wrzeszcząc i wywijając różnorodną bronią. Wojaci Imperium wyglądali na przerażonych.

I wtedy pojawił się Erwolf.

I zrobiło się naprawdę strasznie.

Von Richboon nie był sobą. Nie trzeba było byc geniuszem, żeby to spostrzec. Czerwone oczy, wyszczerzone zęby i zniekształcona twarz. To nie są rzeczy, które podnoszą morale wojska. Szeregi załamały się, a skaveni uderzyli. Obie strony zaczęły walczyc. Erwolf stał przez chwilę, po czym uderzył dzierżą w jednej ręce wielki berdysz, a w drugiej jeden z jataganów.

I wtedy zaczęła się rzeź.

Erwolf rżnął wszystkich. Ludzi i skavenów. Berdysz śmigał w jego dłoni, jakby nic nie ważył. Każdy kto zbliżył się do opętanego– ginął. I to w bardzo spektakularny sposób. Wystarczyło kilkanaście minut, żeby skaveni zaczęli się wycofywac. Kiedy zniknęli za wzgórzem von Richbonn podszedł do ostatniego ocalałego żołnierza Imperium.

– Przywołałeś demona. – powiedział Hal – Ty skurwysynu. Zabiłeś naszych chłopców. Odpowiesz za to przed księciem Magnusem!

– Chyba, że nie będzie świadków…

Jatagan śmignął tak szybko, że można by uznac, że się nawet nie poruszył. Ale się poruszył. Można to było stwierdzic po krwi, która chlasnęła z tętnicy Hala i po jego rozpłatanym gardle.

Erwolf uśmiechnął się.

A demon powrócił do Spaczni.

I znowuż krótkie, ale co tam.

Świat Warhammer'a ale nie gwarantuję wierności realiów.