Wiersz o inwazji ufoli z morałem politycznym i praktycznym

"Panie Prezydencie!"

Do gabinetu jak bomba

Wleciał premier, z zawodu fotograf.

"Klęska, nemezis, głód, hekatomba,

Masakra, draka, tragedia i trąba.

Dzwony dziś w kraju na trwogę walą,

Ufoludy za laser chwyciły– co znajdą palą!

Płoną już dzisiaj (z ważniejszych rzeczy):

Kościoły, pomniki, trzej reporterzy,

Policja, milicja, CBA,

Pięc defilad, dwa cmentarze i ja!

Dym mnie gryzie, ogień liże,

A do pana mam najbliżej!

Gdy się wodą z kranu zaleję,

o kolejnych stratach powiem śmielej.

Reszta zniszczeń już nie dołuje:

Uczelnie, szkoły, wieżowcze, żule,

Państwowa mennica, stadiony, karoce

I opozycyjne swołocze.

Wspomnieć też trzeba o (tak mi się zdaje):

Pewnej restauracji ("Dalekie kraje"),

Pewnej kręgielni (świetnie się grało),

Pewnym zamtuzie (się nie bywało),

Martinie Lechowiczu (wielkie im dzięki),

Pałacu kultury (pokomunistyczne męki).

Uratować się dało (nie wszystko się spali):

Nasze autostrady (szukali,szukali),

Dziurę budżetową (nie do ruszenia),

Morze Bałtyckie (spełnione marzenia),

I służbę zdrowia (nie ma co płonąc).

Niedługo wojsko z Iraku trzeba będzie cofnąć,

Grozili już bowiem– są świadkowie,

Ze spalą Amerykę, z ruskimi w zmowie.

Gdzie się biedny Polak podzieje,

Gdy mu odbiorą ostatnią nadzieję?

Jeśli to się zdarzy, tuszę,

Znów przyjdzie nam w bratnie włazić sojusze!

Jeśli nie znajdziesz rady,

Naród ci wypowie wady!"

Tak srogim prezydent rażony problemem

Zaraz sobie kazał kupić bułkę z dżemem,

By przy niej móc myśleć i rozważać,

Rozmyślać, wymyślać, na głowie stawać,

Gwizdać, nucić, kontemplować,

Przemyślać, zmyślać i dopracowywać

Plan swój, objęty tą prostą maksymą:

"Jeżeli w Polsce chcesz być aktywny,

Musisz zapłacić nieliche grzywny"

Gdy je objęły rządowe podatki,

Ufole zaraz spakowały manatki.

Stąd też i dla nas prosta nauka:

W dupę trzeba kopać, gdy ktoś nie chce słuchać.