Osowiały Rycerz

Haru, przykro mi to pisać, ale jest bardzo źle. Gdyby tekst był odrobinę dłuższy, nie przeczytałabym go. Popełniłeś chyba wszystkie możliwe błędy: 

ortograficzne np. słóżba – służba, obiazązki – obowiązki i niestety jest tego całkiem sporo

zły zapis dialogów np. -Nie jesteś.– wtrącił się miedzy jej słowa. Powinno być: – Nie jesteś– wtrącił się miedzy jej słowa.

gramatyczne np. Zaczął Vincent wycągając chustkę zmoczyła jej róg w wodzie. Vincent zaczął, ona dokończyła?

wielokropek ma trzy, a nie dwie kropki -Tak, właśnie czekałem na..

brakujące przecinki np. nie ważyła nic w rękach Vincenta przecinek który ją gładził.

brakujące spacje (powinny być po obu stronach znaku) np.  - spacja Podróż przed nami długa i nużąca  

Tak na dobrą sprawę można się przyczepić do każdego zdania. Próbowałeś oddać nastrój chwili, ale żeby to wyszło, trzeba mieć już opanowane podstawowe sprawy. Wyrażanie uczuć słowem to już “wyższa szkoła jazdy”. Musisz dużo czytać, zwracając uwagę na technikalia, a nie tylko na akcję.

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Haru, skoro, jak sam piszesz w przedmowie, Osowiały rycerz jest tylko częścią większej opowieści, bądź uprzejmy zmienić oznaczenie na FRAGMENT.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

I to wszystko?

Nie rozumiem Twojego pytania, Haru.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cóż, strona techniczna nie jest Twoją najlepszą stroną. Nawet ja zauważam liczne błędy, a to już coś znaczy ;) Bemik dobrze prawi.

Pozwolę jednak skupić się nieco na samej treści, abstrahując od kwestii technicznych (co miejscami nie jest wcale takie łatwe). Dość ciekawie oddałeś sytuację rycerza i jego białogłowej, udało mi się wczuć w klimat, smutny i chłodny.  Jednak byłbym ciekaw, jak wyglądało owo “wstępowanie demona w Vincenta”. Jak się wtedy zachowywał? Jak ustosunkowywała się do tego jego ukochana? Czy hamowała go już samą obecnością, czy robiła coś konkretnego?

http://wachlarzemoaloes.blogspot.in - mój blog o fantasy i science-fiction. :D

W takim razie to wszystko. dziękuję za poświęcony czas i zainteresowanie.

Haru, Twój tekst prezentuje się fatalnie a powyższy fragment, niestety, nie zachęcił mnie do poznania dalszych losów kapitana Vincenta i jego żony.

Zgadzam się ze wszystkim, co napisała Bemik, a od siebie dodaję łapankę. Wskazałam tylko niektóre błędy, bo gdybym chciała poprawić wszystko, musiałabym zająć każdym zdaniem.

Mam nadzieję, że z czasem, kiedy poprawisz warsztat, będziesz pisać coraz lepiej.

 

Por­ce­la­no­wa dłoń, która zda­wa­ła się być prze­zro­czy­sta i de­li­kat­na, jakby utka­na z pa­ję­czy­ny nici… – Trudno mi sobie wyobrazić dłoń jednocześnie porcelanową i jakby utkaną z pajęczyny.

 

…księż­nej Se­le­ny le­żą­cej w łóżku pod grubą war­stwą pie­rzy­ny. – Pierzyna jest gruba z definicji.

Wystarczy: …księż­nej Se­le­ny le­żą­cej w łóżku pod pie­rzy­ną.

 

…nie za­uwa­żą młota zmie­rza­ją­ce­go strą­cić za­po­mnia­ną rzeź­bę z pie­de­sta­łu. – Pewnie miało być: …nie za­uwa­żą młota, zamie­rza­ją­ce­go strą­cić za­po­mnia­ną rzeź­bę z pie­de­sta­łu.

 

-Ka­pi­ta­nie.– Słowa ze­rwa­ły go na równe nogi, przy­ło­żył palec do ust na­ka­zu­jąc mu za­cho­wać ciszę – Brak spacji po dywizie, zamiast którego powinna być półpauza. Brak spacji przed półpauzą. Brak kropki na końcu zdania.

Słowa nikogo nie zrywają, ale można zerwać się, słysząc słowa.

Ze zdania wynika, że to palcowi, przyłożonemu do ust, nakazano zachować ciszę.

Proponuję: – Ka­pi­ta­nie. – Słysząc to, ze­rwa­ł się na równe nogi i przy­ło­żył palec do ust, na­ka­zując przybyłemu za­cho­wać ciszę.

Źle zapisujesz dialogi. Pewnie przyda się ten wątek: http://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/4550

 

-Prze­pra­szam– Sługa uko­rzył się nisko przed Vin­cen­tem… – Pewnie miało być: – Prze­pra­szam. – Sługa ukłonił się nisko przed Vin­cen­tem…

Sprawdź w słowniku, co znaczy ukorzyć się.

 

Ka­pi­tan ob­ró­cił się w stro­nę swojej żony rów­nie szyb­ko jak wstał. – Zbędny zaimek. Wiemy, że to jego żona.

 

-Wsta­łaś moja naj­droż­sza.– po­chy­lił się nad nią… – Księżna nie wstała, nadal jest w łóżku.

Proponuję: – Obudziłaś się, moja naj­droż­sza. – Po­chy­lił się nad nią…

 

…blade usta wy­krzy­wi­ły się w lek­kim uśmie­chy. – Literówka.

 

-Tak, wła­śnie cze­ka­łem na.. – – Tak, wła­śnie cze­ka­łem na…

Wielokropek ma zawsze trzy kropki.

 

– Powóz do sto­li­cy gotów jak pan kazał wraz z le­ka­mi. – Zrozumiałam, że to pan i leki kazali przygotować powóz.

Proponuję: – Powóz do sto­li­cy gotów, jak pan kazał, zapakowano też le­ki.

 

…przy­sta­wił do łóżka wózek dla scho­ro­wa­nej Sleny która dzię­ki wspar­ciu swego męża usia­dła w nim mogąc tym samym opu­ścić sy­pial­nie. – Raczej: …przy­sta­wił do łóżka wózek dla scho­ro­wa­nej Seleny, która dzię­ki pomocy męża usia­dła w nim, mogąc tym samym opu­ścić sy­pial­nię.

Sprawdź znaczenie słowa wsparcie.

 

-Twój głos koi mą duszę lecz nie męcz­my Cię nie­po­trzeb­nie. – – Twój głos koi mą duszę, lecz nie męcz­my cię nie­po­trzeb­nie.

Zaimki piszemy wielka literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie.

 

…gła­ska­ła jego kru­czo czar­ne włosy. – …gła­ska­ła jego kru­czoczar­ne włosy.

 

…w tej samej chwi­li gdy jego uko­cha­na za­czę­ła nucić jak za daw­nych lat. Nim się obej­rzał zmógł go sen, a jego żona gła­ska­ła jego kru­czo czar­ne włosy. Jej zmę­czo­ne wzrok spo­glą­dał na niego. Jego twarz z ostry­mi ry­sa­mi uda­wa­ła się pod­czas snu spo­koj­na, jakby od­na­lazł spo­kój. Slena po­gła­dzi­ła go po bliź­nie… – Przykład nadmiaru zaimków, w większości zbędnych.

 

Slena po­gła­dzi­ła go po bliź­nie na skro­ni,c czuła spo­kój pa­trząc ba od­po­czy­wa­ją­ce­go męża… – Literówki.

 

Zgiełk oraz duża licz­ba spo­tkań mę­czy­ła ją. – Piszesz o dwóch czynnikach: zgiełku i spotkaniach.

Proponuję: Zgiełk oraz liczne spotkania, mę­czy­ły ją.

 

Odkąd za­cho­ro­wa­ła wo­la­ła spo­kój jaki ofe­ro­wał Zamek Vin­cen­ta. – Odkąd za­cho­ro­wa­ła wo­la­ła spo­kój, który ofe­ro­wał zamek Vin­cen­ta.

 

Odkąd go zna, wi­dzia­ła że na­pę­dza­ło go to do dzia­ła­nia, a nawet spra­wia­ła że… – Raczej: Od kiedy go znała, wi­dzia­ła że to napędza go do dzia­ła­nia, a nawet spra­wia­, że…

Odkąd rozpoczyna poprzednie zdanie.

 

…w Vin­cen­ta wstą­py­wał demon. – …w Vin­cen­ta wstę­po­wał demon.

 

Znała go tyle lat że wie­dzia­ła iż to jego obo­wiąz­ki po­wo­du­ją jego fru­stra­cję. – Zbędne zaimki.

Proponuję: Znali się tyle lat, że wie­dzia­ła, iż to obo­wiąz­ki po­wo­du­ją fru­stra­cję.

 

-Co sie dzie­je?– Za­py­tał prze­bu­dza­jąc się. – Powtarzasz informację podaną w poprzednim zdaniu. Wystarczy: – Co się dzie­je? – Za­py­tał.

 

Krzyk­nął Vin­cet swym ni­skim, sze­lesz­czą­cym gło­sem. – Czy Vincent mógł krzyknąć cudzym głosem?

 

Powóz za­trzy­mał sie chwi­lę potem, a otwo­rzył drzwi po­wo­zu. – Niezrozumiałe zdanie z literówką i powtórzeniem.

 

…nie po­wi­nie­nem cie brać w tak da­le­ką po­dróż. – Literówka.

 

Za­czął Vin­cent wy­cią­ga­jąc chust­kę zmo­czy­ła jej róg w wo­dzie. – Literówka. Czy wyciągając chustkę, moczył ją?

Proponuje: Za­czął Vin­cent i wy­cią­gnąwszy chust­kę, zmo­czy­ł jej róg w wo­dzie.

 

-Już mi le­piej, nie chce le­ka­rza. – Literówka.

 

…cze­kał już w progu z szka­tuł­ką me­dy­ka­men­tów. – …cze­kał już w progu, ze szka­tuł­ką me­dy­ka­men­tów.

 

-Ko­cha­nie po­wiedz, Czy ja nie je­stem dla cie­bie cię­ża­rem? – Dlaczego po przecinku jest wielka litera?

 

…wtrą­cił się mie­dzy jej słowa. – Literówka.

 

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.