GANDALF versus PREDATOR

w związku z ukazaniem się w kinach filmu "Predators" nadszedł czas na opowiadania koniunkturalne

 

 

 

Predator wylądował w lasach Gondoru, które już po powierzchownych oględzinach uznał za doskonałe miejsce na dwudniowe rave party. Z ochotą rzucił się w wir przygotowań.

 

Uwarzył piętnaście litrów pierwszorzędnego ponczu z lipy, a także drugie tyle popularnego "jarzebiąka" – zacieru spirytusowego na bazie świeżo ściętych owoców jarzębiny. Nakupił też krakersików w kształcie zwierzątek a także precelków. Nastawił swój zestaw audio na ful zicher, a zestaw głośników 5.1 porozstawiał w dogodnych miejscach. Wreszcie zabrał się do najbardziej czasochłonnej części organizacyjnej: marketingu.

 

Tuziny własnoręcznie zdobionych plakatów obcy porozwieszał na drzewach okolicznych lasów, w rynkach okolicznych miast, wiosek i miasteczek. Potem kupił sobie skittelsy i czekał.

 

Gandalf, który akurat szedł przez jakąś tam wioskę, zauważył plakat Predatora, i miał nawet ochotę wybrać się na rave party, bowiem lubił dobry tribal i hardcore, miał też w domu dużą kolekcję oldskulowego jungle, ostatecznie jednak zdecydował się zostać w domu, urżnąć się browarami i pooglądać Prison Break'a.

 

Gdy Predatorowi skończyły się skittelsy okazało się jasne, żę liczba uczestników rave party brzmi jak wyrok: zero, nikt nie przyszedł, wszyscy olali wysiłki obcego w sposób gigantyczny.

 

A tak chciał się zaprzyjaźnić! Tak wiele dobrych słów słyszał o tutejszej społeczności! Był realistą, ale po cichu liczył na spotkanie towarzyszy z którymi mógłby nawiązać więź podobną do tej jaką charakteryzują się bohaterowie "Przyjaciół". Wyobrażał siebie jako Rossa, i marzył o godzinach spędzanych w kawiarni na wzór Central Perk.

 

Tymczasem taki spotkał go zawód! Taka śmierć marzeń i hańba!

 

Poncz z lipy gnił w słońcu, gdy Predator zdecydował się wypowiedzieć śródziemiu wojnę.

 

Gandalf jedząc stare zozole oglądał ostatni odcinek drugiej serii Prison Break, gdy wtem usłyszał dźwięk oznaczający otrzymanie wiadomości na gadu-gadu. Zminimalizował bestplayera, wyciągnał nowego zozola ze schowanej w brodzie torby, a potem włączył gg. Przypuszczał, że to napisały do niego jakieś buce w rodzaju dawnych znajomych z drużyny pierścienia. Przelotnie zastanowił się, którym z byłych kompanych gardzi najbardziej.

 

Okazało się, że to jednak pisał Sauron. Gandalf zdziwił się, bowiem dotąd nawet nie mieli się na liście. Enigmatyczny opis gg Saurona "no to zonk :/" szybko stał się przejrzysty, gdy tylko pan ciemności opowiedział o dewastacjach jakich dokonuje Predator na bezbronnych Mordorskich wioskach. Rozmawiali długo, nie tylko o zagrożeniu ze strony obcego najeźdźcy. Ostatecznie dialog zakończył się sukcesem: Gandalf i Sauron zawiązali półoficjalny pakt wojenny, a także dodali się do znajomych na fotce.pl.

 

Na konferencję mającą za cel wypracowanie oficjalnej strategii walki z kosmicznym najeźdzcą przybyli także między innymi Saruman, Teoden, Balrog i Beata Kozidrak. Wszyscy byli zgodni: siły dobra i zła muszą zjednoczyć się aby być w stanie choćby nawiązać walkę z kosmicznym najeźdzcą. Ramię w ramie we wspólnym celu walczyć zobowiązały drzewce i potwory, nazgule i dźwiękowcy Beaty Kozidrak, słowem: cały magiczny świat śródziemia i okolic.

 

Wielkim nieobecnym konferencji był Aragorn. Dostał oficjalne zaproszenie, jednak ostatnio założył kapelę grającą covery piosenek Linkin Parku i nie miał czasu na nic poza próbami i słuchaniem Linkin Parku.

 

Tymczasem Predator dzięki zaawansowanej kosmicznej technologii odnosił kolejne zwycięstwa. Rozbijał armie. Podbijał terytoria. Zdobył Shire, a wszystkie tamtejsze hobbity zagonił do niewolniczej pracy w śliwowym sadzie znajdującym się na terenie jego kosmicznego statku. Podbił podziemne osady uruk-hai, i wszystkie tamtejsze stwory zagonił do niewolniczej pracy w oficjalnej orkiestrze strażackiej jego statku.

 

W przełęczy Bazad-Duun Predator rozbił wojska dowodzone przez samego Gandalfa, mimo wielkiego poświęcenia rohirrimów i oświetleniowców Beaty Kozidrak. Niedługo potem poległa Czarna Brama Mordoru i Czarna Wieża. Sauron wycofał resztki wojska do Minas Tirith. Podobnie ostatnie elfy, potwory bagienne i nieumarli. Wszyscy gromadzili się w białym mieście, ostatnim bastionie nie podbitym przez Predatora.

 

Sauron i Gandalf postanowili odbyć z Predatorem rozmowy pokojowe. Predator zgodził się ich wysłuchać. Przyjął ich na swoim statku honorowo: orkiestrą strażacką oraz wielką misą śliw.

 

Sauron i Gandalf obiecali, że jeśli on jeszcze raz zorganizuje rave party to teraz wszyscy przyjdą. Znali także marzenie Predatora odnośnie życia tak jak Friendsi, więc Sauron zaproponował, że z chęcią będzie dla Predatora Joeym, Gandalf natomiast zapewnił, że imponuje mu Chandler, i gotów jest nawet dla celów upodobnienia się zgolić brodę. Zobowiązali się także zbudować w miejsce Helmowego Jaru kawiarnię inspirowaną Central Perkiem.

 

Predator był jednak obrażalski i nie zgodził się na nic. Wyczuwał fałsz i strach w intencjach śródziemian. Pogonił ich kijem, przy aplauzie dobrze czujących się w roli orkiestry strażackiej uruk-hai.

 

Zbliżała się ostateczna potyczka. W Minas Tirith zgromadzono wszystkich którzy byli w stanie walczyć. Sam Sauron i Gandalf mieli dowodzić obroną. Wszystkim obrońcom po za mieczem i zbroją wydawano także paczkę Jeżyków, które miały podbudowywać morale.

 

Jednak nie wiadomo po ile paczek Jeżyków musieli by dostawać wojacy, by mieć choćby szczyptę optymizmu: Predator podbił całe śródziemie w kilka tygodni, dlaczego miałby więc nie zdobyć teraz Białego Miasta.

 

Wielu, gdy tylko otrzymało swoją paczkę Jeżyków, uciekało z miasta zabarykadować się gdzieś w górskich grotach.

 

W oczach nawet najodważniejszych i najbardziej napchanych Jeżykami czaił się strach.

 

W dniu boju niebo było przejrzyste, powietrze czyste, pogoda bezwietrzna jak wnętrze kondensatora. Ciszę przed bitwą zakłócały tylko ciche, melodyjne dźwięki coverów Linkin Parku które bezustannie dobiegały z piwnicy w której próby urządzał Aragorn. Przy charakterystycznej solówce z "Numb" Predator ruszył do walki. Szybko zgiełk bitewny zagłuszył jednoosobową kapelę Aragorna.

 

Predator w ciagu kilku godzin pojmał i związał wszystkich w Minas Tirith. Pokonanych czekała niewolniczapraca w śliwowych sadach lub w szybko rozrastającej się orkiestrze strażackiej. Kobiety łkały, mężczyźni siedzieli smutno, panowała ogólna bezradność. Jedynie dźwiękowcy Beaty Kozidrak podżegali jeszcze do buntu, jednak bez odzewu.

 

Predator w ciągu kilku godzin pojmał i związał w Minas Tirith wszystkich po za nie biorącym udziału w batalii Aragornie. Wszedł do jego piwnicy i oniemiał.

 

Nie słuchał od dawna Linkin Parku, jednak gra Aragorna przywołała wiele wspomnień związanych z tą muzyką: to przy Linkin Parku pierwszy raz przeszedł GTA Vice City, to przy Linkin Parku pierwszy raz obejrzał "Przyjaciół". Aragorn widząc szczere zainteresowanie Predatora, zapronował mu grę na basie. Predator zgodził się ochoczo. Razem odegrali wszystkie piosenki z debiutanckiej "Hybrid Theory".

 

Predator zaprzyjaźnił z Aragornem. Przerzucił się z elektronicznej muzyki i fascynacji ravem na Linkin Park i Limp Bizkit. Oczywiście uwolnił także wszystkim w Minas Tirith i oddał prawowitym właścicielom śródziemie. Wszyscy bliżej się poznali i już po kilku tygodniach najeźdźca z kosmosu miał wśród znajomych na fotce i Saurona, i Gandalfa, i Sarumana,i Balroga i oświetleniowców Beaty Kozidrak. Często grywał w dwuosobowej kapeli z Aragornem, przed nimi występowała orkiestra strażacka. Zapanowała radość, pokój i koniunktura na śliwy.